Just life, Lifestyle, None Scale Victory (NSV), Selflove

Don’t let society define your beauty

Oordelen en vooral veroordelen zijn we enorm goed in. Iedereen die afwijkt van de ‘norm’ wordt vaak als ‘niet mooi’ of ‘niet goed genoeg’ bestempeld. Maar wat is die norm eigenlijk? Society, wie zijn zij? Waarom bepalen zij wat ‘normaal’ of ‘goed genoeg’ is voor mij of voor jou? Kort gezegd, zij zijn helemaal niemand, of misschien wel iedereen. De waarheid is dat iedereen zijn eigen waarde bepaalt en niemand anders.

Hard heb ik gewerkt om die eigenwaarde weer te durven bepalen, om mezelf opnieuw te leren waarderen. En dat ging niet zonder struggles. Het was een reis van vallen en opstaan, kracht vinden op momenten dat ik dacht dat ik het niet meer zou kunnen. Die sprankeling in mijn ogen, het bewijs van mijn groei. Niet alleen het gewichtsverlies of het terugkrijgen van mijn gezondheid, maar de innerlijke kracht die ik opnieuw heb gevonden. Het mentale stukje, dat beetje geluk, tevreden zijn met wie je bent en waar je staat, dat is het mooiste cadeautje aan mijzelf..

Een boudoirshoot was een enorme stap buiten mijn comfortzone. Het idee om mezelf zo kwetsbaar te tonen, mij (bijna letterlijk) bloot te geven aan iemand die me ook nog eens tot in de details zou vastleggen, voelde ontzettend spannend. Maar ik realiseerde me dat dit een kans was om mezelf eindelijk te omarmen. Te laten zien dat ik trots ben op wie ik ben, zelfs op mijn kwetsbaarste momenten. Het was niet zomaar een fotoshoot, maar een moment van acceptatie en mezelf te laten zien in mijn puurste vorm.

Doorgaan met lezen “Don’t let society define your beauty”

Fitgirl, Maagverkleining, Natraject

Gewichtsplateau

Toen ik de weloverwogen keus maakte om het traject voor een maagverkleinende ingreep in te gaan, was ik niet de persoon die ik wilde zijn. Ik durfde mezelf ’s ochtends niet eens meer in de spiegel aan te kijken omdat het enige wat ik zag was een ongelukkige vrouw, waarvan haar ooit zo sprankelende ogen niets meer weerspiegelden dan een dof uitzicht. Geen glansje meer te vinden.

Het is heel moeilijk te accepteren dat je afzakt en nog erger; rock bottom hebt geraakt. Om hulp vragen is iets wat ik moeilijk vind. Ik heb heel veel dingen altijd alleen moeten doen, dat heeft me sterk gemaakt maar zorgde ook voor het onvermogen tot mezelf kwetsbaar op te stellen en aan mezelf te durven toegeven dat ik dit niet meer zelf op kon lossen. Voor dat alles veranderde rondom COVID, was ik lekker op weg. -30 kilo zei de teller, maar dan ben je er al met al nog niet. Tijdens COVID was het voor veel mensen moeilijk, eenzaam. Ik had gelukkig mijn dieren nog waar ik veel liefde van kreeg. Maar die eenzaamheid voelde ik uiteindelijk natuurlijk ook. Ik kan heel goed alleen zijn, maar dit was isolatie. Toen daaropvolgend mijn hart werd gebroken verloor ik het laatste beetje van mezelf en alles waar ik in geloofde. Ik keek nergens meer naar. Ik verdwaalde en kon de weg niet meer terugvinden.

De moed verzamelen om toe te geven dat ik het niet meer zelf kon is denk ik wel het allermoeilijkste dat ik ooit heb gedaan. Maar ik ben nog iedere dag dankbaar, dat ik tegen alle schaamte in die stap heb durven nemen. Want wat heerst er nog een ontzettend groot taboe op dit onderwerp. En wat word je (onbewust) hard veroordeeld als je overgewicht hebt.

Doorgaan met lezen “Gewichtsplateau”