Tag: rust

Herstel, Mediale Armlift, Plastische Chirurgie

3 weken PO! 💪🏻

veel liefs, Renske

Hoewel mijn plastische avontuur met wat tegenslagen begon, waardoor deze later van start ging dan gehoopt ging het uiteindelijk sneller dan verwacht. Mijn eerste afspraak zou zijn op 12 augustus, dat werd uiteindelijk 8 januari. Eenmaal na de goedkeuring van de zorgverzekeraar voor de ingreep kreeg ik een vervolgafspraak voor 14 mei.

Met de tip om af en toe te bellen voor uitvallers was het gelijk de eerste poging al raak. Diezelfde dag kon ik al terecht en dat resulteerde in een plaatsing op de wachtlijst waarbij ik van het Maasstad Ziekenhuis gewisseld werd naar de locatie in Spijkenisse. De wachttijden voor dr. Jaquet zouden daar ongeveer 3-6 maanden zijn, maar in ieder geval vóór september. Naar verwachting een stuk korter dan in het Maasstad, waar de wachttijd al richting een jaar gaat.

Na diverse keren contact te hebben gehad met het intakebureau, werd ik op de uitvallijst geplaatst. Een soort reservelijst voor als er iemand uitviel. Daar kreeg ik enorm veel hoop van, maar na mijn pre-operatieve screening werd het duidelijk dat de kans op uitvallers écht heel klein is. Dus toen ik gebeld werd door het ziekenhuis kon ik me echt niet voorstellen dat het voor de operatie was. Maar toch was dat wel het geval! En na een paar pittige dagen ging het herstel vooral heel erg goed. En hoewel enerzijds de dagen soms heel lang aanvoelen, werd het na het verwijderen van de drains een stuk sneller en zijn er nu ook ‘alweer’ 3 weken voorbij.

Doorgaan met lezen “3 weken PO! 💪🏻”

Herstel, Mediale Armlift, Plastische Chirurgie

Lymfedrainage massage

veel liefs, Renske

Het is inmiddels 3 weken geleden dat ik gebeld werd en enkele dagen later op de operatietafel lag. M’n herstel gaat de goede kant op, ik heb vrijwel geen pijn alleen wat ongemakken. En belangrijk is dat ik veel rust houd, waarmee mijn geduld enorm op de proef wordt gesteld.

Ondanks alle rust en het hooghouden voelen mijn armen zwaar aan. Er blijft vocht in mijn onderarmen achter, wat ze erg gevoelig maakt. Die gevoeligheid lijkt zelfs toe te nemen in plaats van af te nemen. Volgens de verpleegkundige zijn tijd en geduld de enige oplossing, maar ik wil toch onderzoeken wat mogelijk wél verlichting kan bieden. Ik hoop namelijk dat ik voor mijn bovenarmen binnenkort kan overstappen op een kleinere maat compressiemouw. Voor mijn onderarmen durf ik dat echter nog niet aan want de druk is nu al onwijs pittig.

Dus na veel twijfels belde ik toch mijn huidtherapeut en leg m’n verhaal uit. Ik lees online dat lipomassages eigenlijk een soort lymfedrainages zijn en dat is precies waar ik voor m’n onderbeen al voor behandeld word. Mijn huidtherapeut geeft aan dat ze inderdaad soms massages uitvoert ter verbetering van het vocht. En ze had vandaag nog een plekje vrij!

Doorgaan met lezen “Lymfedrainage massage”

Just life, Lifestyle

HAP & BPPD

veel liefs, Renske

Na het belletje richting de HAP probeer ik te gaan slapen. Maarja, als bij iedere beweging die je maakt (zelfs al doe ik het heel voorzichtig) de duizeligheid je achtervolgt dan is het toch nog een heel lastig verhaal. Ook krijg ik ineens een intense pijn in mijn maag, bijna te vergelijken met de koliekpijn van destijds met m’n galstenen. Die heb ik alleen niet meer, dus probeer rustig te blijven in de hoop dat het wegtrekt. Uiteindelijk lukt het me om toch nog eventjes in slaap te vallen want ik word om 07:00 wakker van de wekker. “Hardlopen”.

Ja dat lijkt me geen puik plan. Ik wil me weer omdraaien maar die verschrikkelijke duizeligheid houdt me tegen. Het maakt me ook misselijk en al is de hoofdpijn niet zo intens als vannacht maar wel echt vervelend. Ik bel m’n zusje en daarna m’n moeder om te vertellen over vannacht. Dat ik me zo naar voel en afgewimpeld werd door de HAP. Durf niet eens op te staan omdat t zo intens aan voelt, maar nu ik via de telefoon niet helemaal alleen ben probeer ik het toch. Want ik wil ook weten hoe t gaat als ik dat doe.

“Ik bel je zo terug”, als ineens mn hoofdpijn intenser wordt en het gevoel van spugen toeneemt. Ik ren zo goed en kwaad als het gaat richting de wc. Op advies van m’n moeder besluit ik toch de HAP nog eens te bellen en na dezelfde sloot aan vragen en de update van vannacht mag ik om 10:00 toch langskomen bij de HAP. “Kan iemand wel met je meekomen? Ik vind het een heel eng idee als je nu zelf op pad gaat”. That makes two of us en ik ga even kijken wie er de telefoon al opneemt. Gelukkig kan een van m’n vriendinnen mee en die staat na een half uurtje ongeveer voor de deur. In de tussentijd deed ik een poging tot aankleden en moest ik alweer spugen, dus bewapend met een emmer stap ik bij haar in en gaan we richting de HAP.

Doorgaan met lezen “HAP & BPPD”