Fitgirl, Let's do this!, Lifestyle

Tot over de finish 🩷

22 maart 2025 is de laatste keer dat ik een run van ruim 8 km heb neergezet. In de week die volgde heb ik nog korte intervallen gedaan. Alles om te trainen voor mijn eerste Rotterdamse kwart marathon. En om op 13 april binnen de tijd te kunnen finishen. Maarja, toen kwam de BPPD voorbij zetten en was de marathon geen optie meer.

2024

Ook de Strong Viking run van 13 km die ik gepland had staan, als follow-up van vorig jaar, samen met één van m’n liefste vriendinnen; Jade, moest ik helaas vanaf zien. En sindsdien is het stil. Ik probeer na het herstel van de BPPD en daarna de operatie mijn sportroutine weer op te pakken. Maar eerlijk? Het is moeilijk. Ik ben ruim 3 maanden uit de running geweest en vanuit dat punt ben ik heel rustig aan gaan opbouwen. Want niet alleen fysiek, maar ook mentaal stond ik buiten spel. En uiteindelijk kon ik niets anders dan toegeven aan alle signalen die mijn lichaam en geest hebben afgegeven.

Toch kocht ik in april nieuwe hardloopschoenen. Niet lang na de eerste aanval, want ik ga dit gewoon rocken dacht ik. Maar mijn roze blitse lopers heb ik slechts één keer kunnen dragen. Maar dat was absoluut geen succes. En nu? Mijn kracht is nagenoeg verdwenen en mijn conditie is ronduit verschrikkelijk. Ik voel me zwak, lui en sloom. En ik vind het moeilijk dat gevoel te doorbreken.

Doorgaan met lezen “Tot over de finish 🩷”

Fitgirl, Let's do this!, Lifestyle

OORAHH WARRIOR STYLE

Als iemand die de lat graag hoog legt, zeg ik niet snel dat ik ergens trots op ben. Maar ik durf wel echt te zeggen dat één van de dingen waar ik onwijs trots op ben, is mee te hebben gedaan aan de Strong Viking Run. Tot vorig jaar had ik nog nooit in m’n leven vrijwillig gerend of hardgelopen. Ik had nog altijd niet die intentie totdat de Strong Viking Obstacle Run voorbij kwam. Vooral de obstakels vond ik geweldig, maarja er moet ook gerend worden. En het gaat wel over meer dan een paar honderd meter, dus dat maakte dat ik gestart ben met het leren hardlopen.

Toen ik mee wilde doen had dat in eerste instantie vooral te maken met een specifiek obstakel, de Fjord drop. Deze steile “glijbaan” is namelijk maar liefst 12 meter hoog. Nu heb ik geen hoogtevrees, maar de combinatie van hoogte, snelheid en het feit dat hij behoorlijk steil is dat je daardoor ook nog een stukje door de lucht gaat vind ik wel echt doodeng. Je hebt geen enkele controle, waardoor dit een obstakel is die mij mentaal enorm zal uitdagen. Zou ik het aandurven?

‘Vikings conquer their fears’

Doorgaan met lezen “OORAHH WARRIOR STYLE”

Maagverkleining, Natraject, Wachtlijst & Afspraken

Onmogelijk

Ik weet nog dat toen ik lessen had voor mijn rijbewijs dat dat altijd heel erg goed ging. Ik mocht met 19 lessen voor de eerste keer afrijden, maar daar kwam mijn faalangst om de hoek kijken. Compleet ‘blank’ ging ik door de examens heen, waardoor iedere keer er toch weer net voldoende aanleiding was om niet het bewijs in ontvangst te mogen nemen dat ik was geslaagd. Na enkele jaren van pauze en een nieuwe poging haalde ik eindelijk mijn rijbewijs. Dat ene bewijs dat inmiddels vrijwel onmogelijk leek te behalen.

Dat is precies wat ik voelde toen ik voor het eerst binnenstapte bij het Centrum voor Bariatrie van het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam. Ik ben er nu wel, maar ik zie nooit gebeuren dat dit voor mij dát gaat brengen wat ik bij anderen zie. ‘Onmogelijk’! En eerlijk is eerlijk, het ziekenhuis en uiteraard COVID heeft er voor gezorgd dat ik een héle lange adem nodig had. Soms vraag ik me af of dat helemaal terecht was. Als dochter van een narcist, de therapie die ik toen ook net was gestart en de invloeden die Corona met zich meebrachten waren er véél afspraken met ellendige lange tijden daartussen. Ik heb zo vaak de moed op willen geven. Helemaal als ik in de community mensen zag die door het traject vlógen. Maar ik ging van een mislukt slaaponderzoek, longfunctie test, bewegingstherapeut naar een diëtiste om vervolgens ook nog een 4 uur durend psychologisch onderzoek te ondergaan voor ik überhaupt in aanmerking kwam voor de rest van het traject. Daarna werd de medisch psycholoog ziek en scheurde m’n kuitspier ook nog even, waarna ik na het bloed & faeces onderzoek EINDELIJK de afspraak kreeg met de internist en vervolgens ook nog naar de cardioloog moest voor een echo van mijn hart én een holteronderzoek. Wat echt ab-so-luut noodzakelijke onderzoeken waren, begrijp me niet verkeerd. Maar mentaal ga je echt door een immens intens traject. Waar sommige mensen met een poep en een scheet al klaar waren met het voortraject, duurde mijn volledige voortraject tot aan de eerste groepsbijeenkomst en met name het opnamegesprek met de chirurg, waarbij je dan op de wachtlijst wordt geplaatst maar liefst één jaar en 6 dagen. Als laatste volgde er nog een laatste groepsbijeenkomst en dan denk je dat je er bent.

Doorgaan met lezen “Onmogelijk”