Tag: weegschaal

Herstel, Intake & Aanvraag Beenlift, Maagverkleining, Mediale Armlift, Mediale Beenlift, Natraject

Road to the -12 k.

veel liefs, Renske

Zucht. Wat vond ik het moeilijk om vorige week weer op die weegschaal te gaan staan. En te ontdekken wat de schade is…. Echt wel een aantal kilo’s erbij sinds de operatie.

Kijk, het is natuurlijk vorig jaar al een beetje begonnen. Ik heb na de operatie een gewicht gekregen waar ik redelijk stabiel in ben. De ene maand is het een paar kilo meer, dan weer een paar kilo minder. Maar gemiddeld was het wel altijd hetzelfde. Daar voelde ik me goed bij. Maar dan komt het ziekenhuis en de zorgverzekeraar die zeggen dat als ik in aanmerking wil komen voor een operatie dat ik dan lichter moet zijn. Op dat moment was dat een verschil van zo’n 10 kilo. En dan hoor ik je denken, wat is nu 10 kilo?

Maar wanneer je al ruim 75 kilo bent afgevallen, is 10 kilo niet meer zo vanzelfsprekend. Na de operatie stabiliseerde ik al zo ongeveer bij 60 kilo. Die andere 15 heb ik echt héél hard voor moeten strijden. Ook omdat ik vooral gezond wil leven en niet meer in die dieetcultuur wil blijven hangen. Want dat is ook gewoon heel erg slecht voor je mindset. En dat ging me eigenlijk wel prima af. Alleen, ik had nu niet echt een keus meer.. Toen mijn intake afspraak in juli afgezegd werd, verstreken er wat maanden waar ik echt probeerde iets lichter te worden. En dat lukte ook wel, ietsje. Inmiddels was het november en ik was 5 kilo kwijt. Maar dat was nog steeds ruim 5 kilo te zwaar. 5 kilo in 50 dagen met de feestdagen voor de deur is wel een hele pittige klus. En hoewel ik de mijlpaal van – 80,0 kilo aantikte moest er op het allerlaatste moment nog steeds 1,5 kilo af. Waardoor ik gebruik heb gemaakt van een heleboel sauna bezoekjes, maar ook laxeertabletten…. En ja, ik weet dat dat heel slecht is. Maar als ik te zwaar was dan zou het allemaal weer uitgesteld worden. En dat wilde ik koste wat het kost (letterlijk) voorkomen.

Nouja het resultaat weten we allemaal, want inmiddels ben ik zo’n 3,5 maand PO! Maar na de intake vlogen de kilo’s er weer aan. Ergens logisch natuurlijk want zeker die laatste kilo’s waren niet meer dan vocht. Het gebruik van laxeertabletten is misschien wel het meest domme dat ik ooit heb gedaan. En daarna viel ik echt even in een gat en raakte ik kwijt waar ik zo hard voor had gewerkt; balans. Niet heel lang daarna kwam de BPPD om de hoek kijken en vervolgens werd ik natuurlijk geopereerd. Er gebeurde heel veel en ik was alle grip verloren. Na m’n operatie was ik ook heel voorzichtig als het ging om fysieke beweging. Maar ik was na al die maanden van stil zitten ook wel echt lui geworden. En omdat je dan weinig kan/mag, ga je je vervelen en het snacken bleef dan ook niet uit.

Inmiddels ben ik met behulp van mijn trainer én vrienden echt weer een poging aan het doen tot opbouwen van mijn routine. Dat gaat echt niet verkeerd en nu ik ook weer probeer beter op mijn voeding te letten zie ik wel wat resultaat. Want kostte me het vorige week enorm veel moeite om de weegschaal onder ogen te komen, sta ik er sindsdien juist weer iedere dag op. Maar voor nu maakt dat niet uit, ik moet even dat gevoel weer terug zien te krijgen van controle. Dat dingen gaan zoals ik dat wil en m’n balans terug vinden. En voor vandaag? -2,5 kilo! Het begin is er, “slechts” 10 kilo nog te gaan tot het vereiste gewicht…

Wish me luck!

Fitgirl, Intake & Aanvraag Armlift, Lifestyle, Maagverkleining, Natraject, Plastische Chirurgie

VIJF EN ZEVENTIG.

veel liefs, Renske

Wie mij al langer kent weet dat ik enorm heb gestruggled met mijn gewicht. Dat doe ik al mijn hele leven, maar ook na de operatie stabiliseerde mijn gewicht relatief snel (+/- 9 maanden PO). En hoewel ik een enorme hoeveelheid gewicht verloren ben, was ik er nog niet. Ik wilde eigenlijk nog zo graag die puntjes op de i zetten al was het nog maar 5 of misschien 10 kilo. Die illusie werd lekgeprikt toen het ziekenhuis mij vertelde dat ik daar niet meer vanuit moest gaan. Ik voelde me enerzijds heel teleurgesteld, anderzijds accepteerde ik het. Had ik er vrede mee. Want 70 kilo afvallen is natuurlijk ook gewoon óntzettend veel. En als ik in de spiegel kijk ben ik echt wel tevreden.

Dus wat klaag ik dan? Het blijft wrikken, dat gevoel dat het niet compleet is. Dan val je weer iets af, dan kom je weer iets aan. Stabiliteit is fijn als je alle doelstellingen hebt gehaald, maar eigenlijk had ik dat niet helemaal. Toen Gino van RealRoots in januari heel stellig zei dat het allemaal “bullshit” was dat ik niet meer zou kunnen afvallen, maar dat er misschien een andere benadering voor nodig was liet ik me dat geen twee keer meer zeggen. En met de hulp van mijn trainer van BAER Lifestyle, mijn sportbuddy Jade en de tips van Gino & Esther van HealThyself ging ik aan de slag met krachttraining. En voor ik het wist had ik dat gewichtsplateau waar ik al tijden op zat gewoon doorbroken. Daarnaast was ik niet alleen enthousiast maar mijn lichaam werd krachtiger. Helemaal trots was ik toen ik de Strong Viking Run finishte.

Alleen volgde er daarna een periode die wat minder was. M’n nieuwe baan vergde best wel wat van me, de gozer met wie ik serieus al enige tijd aan het daten was had vrij onverwachts aangegeven niet klaar te zijn voor een serieuze relatie, de run had fysiek een enorme aanslag op mijn lichaam en toen moest ik ook mijn lieve Bella nog in laten slapen. Ik kón niet meer. En behalve een keertje dansen en heel veel sociale afleiding verdween de sportieve Renske richting een hoekje van de kamer.

Gelukkig wist ik de laatste weken wel wat op te krabbelen. Ik had mezelf al weer een keer naar de bokstraining gesleept, maar échte motivatie kon ik nog niet vinden. Routine in sporten is zo ontzettend fijn, maar om tot die routine te komen is er heel veel discipline nodig. Zeker als de motivatie even uitblijft. Maar daar kwam ‘hulp’ uit onverwachtse hoek toen ik een telefoontje kreeg van het ziekenhuis. Man wat was ik flabbergasted en bóós. Na de eerste emoties en een gesprek met dr. Jaquet heb ik getracht het toch anders te doen. Ja ik ben boos over hoe het is gegaan, maar we moeten er nu het beste van maken. De knop móet gewoon om. EN daar ging ik. Met nog wat tips van Esther en een toffe gratis webinar van haar en Gino ging ik aan de slag. Ik ben weer begonnen met mijn voedsel tracken. Om te zien of ik dagelijks voldoende eiwitten binnen krijg en ook de calorie inname wat binnen de perken houd. Daarnaast heb ik wat aanpassingen gedaan op hoe ik bepaalde mineralen en vitamines inneem.

Doorgaan met lezen “VIJF EN ZEVENTIG.”

Complicaties, Fitgirl, Galblaas, Lifestyle, Maagverkleining, Natraject

Struggles en mindfuck

veel liefs, Renske

Na de galblaasoperatie viel ik vrij veel af, ik had veel pijn en at dus ook niet zoveel. Maar eenmaal weer bezig met m’n herstel kwamen de kilo’s er ook zó weer aan. Zomaar in een week zat er 3,3 kilo aan. En daarna waren het ook alleen maar kleine plusjes. Ik had daar best veel problemen mee. Ik begreep heus wel dat die 2,5 kilo per week afvallen niet normaal is als je al een jaar PO bent, maar ondanks m’n langere herstel had ik wel gehoopt dat er in ieder geval iets vanaf zou blijven. Dus waar ik eerder echt nog maar een keer per week op de weegschaal stond, vind ik deze steeds vaker weer.

Ieder rondje is een registratie van wegen

Natuurlijk wil je niet dagelijks op de weegschaal staan, maar snel afvallen én bijna evensnel weer aankomen geeft je zo’n mindfuck. Het gevoel van wegen geeft je een soort inzicht, zelfs als je er niks aan kan doen. Of nouja dat kan wel, maar mijn probleem is dat ik ook veel moeite heb met eten. Of misschien moet ik zeggen juist het gebrek aan moeite met eten. Ik kan voor een maagverkleiner vrij veel eten. Ik ben gewoon een normale kleine eter haast. En er zijn echt wel dingen die ik niet kan verdragen maar echte dumpings of vastlopers heb ik (gelukkig!) niet meer. Dat betekent wel dat je nog maar weinig op je vingers getikt wordt en het vooral allemaal zelf moet doen. En dat is gewoon best lastig soms, je hoofd is immers niet geopereerd.

Doorgaan met lezen “Struggles en mindfuck”