Intake & Aanvraag Armlift, Mediale Armlift, Plastische Chirurgie

Bezwaar maken!

I object! Maar dan ook echt. Zoals jullie weten kreeg ik 2 weken geleden binnen enkele klikjes een afwijzing van mijn zorgverzekeraar voor de aanvraag van een correctie aan mijn bovenarmen; dermolipectomie bovenarmen. Ik baalde enorm, want wat zou het mooi zijn geweest als die goedkeuring gewoon in één keer zou zijn gegeven.

Maarja, tegelijkertijd is het ook een weg die je moet bewandelen. En laten we eerlijk zijn, het ziekenhuis hoeft nou niet per se bijster veel in te vullen bij een standaard aanvraag. Dus ging ik met behulp van enkele lotgenoten aan de slag en schreef ik een bezwaarbrief. Waar ik duidelijk heb geprobeerd te maken hoe de overtollige huid van mijn bovenarmen dagelijks voor pijnklachten zorgt. En waar ik oprecht hoop dat ze een nieuwe overweging zullen maken en alsnog de kosten voor deze ingreep gaan vergoeden.

Daarnaast heb ik zelf (ook met enkele tips van mijn lotgenoten) nieuwe foto’s toegevoegd van mijn bovenarmen. Waarbij je vanuit een andere hoek de overtollige huid ziet. Want vanuit het ziekenhuis werden natuurlijk medische foto’s meegestuurd waarbij je de huid wel ziet hangen, maar niet waar je goed ziet hoe zich dat verhoudt met de armen in een wat meer natuurlijke houding. En dat in combinatie met wat overtollige huid langs mijn borsten die ik normaal ‘wegprop’ in mijn bh, om de klachten wat meer te onderschrijven.

Wat dat zal brengen? Ik heb geen idee, de bezwaarbrief is klaar, voorzien van de nieuwe foto’s. Na m’n laatste meeting heb ik even een tripje gemaakt naar de brievenbus zodat hij vóór 17:00 gepost is. En hopelijk nog mee kan met de lichting van vandaag!

En voor nu? Fingers crossed, hopen, duimen, bidden etc. etc. In de hoop dat ze mijn bezwaarbrief serieus nemen en dat ik de ingreep tóch vergoed ga krijgen. Duimen jullie mee?

Maagverkleining, Voortraject, Wachtlijst & Afspraken

OH MY GO… eh groepsbijeenkomst

De afgelopen weken besloten uit wachten, wachten en nog eens wachten. Ik had na mijn gesprek met de internist al relatief snel gebeld naar de poli en daar kreeg ik te horen dat ik achteraan aan moest sluiten op de wachtlijst voor de groepsbijeenkomst in verband met mijn afspraken met de cardioloog, maar als alles zo doorging dat de verwachting was dat ik binnen 2 weken wel een uitnodiging zou ontvangen. Dag in dag uit inloggen in mijn account bracht me helaas weinig. Niks meer dan “geen toekomstige afspraken gepland”.

Afgelopen maandag zag ik op een lotgenoten-groep waar ik lid van ben een vrouw plaatsen dat ze een uitnodiging heeft gekregen voor de groepsbijeenkomst op 2 maart. Zij had net als ik de afspraak met de internist op 7 februari. En eind februari moest ze ook nog naar de neuroloog voor een slaaptest. “Hoooo, wacht.. WAT?!?!?”. De eerste irritatie kwam om de hoek zetten. Hoezo moet ik achteraan aansluiten na de cardioloog om op die lijst te komen en zij staat er al op? Ik dacht misschien is het verschillend. Toch maar doorbijten, hopelijk ben je snel aan de beurt.

Daarna kreeg ik gister een belletje van een lotgenoot-dinnie. Ze was bij de internist geweest en toen alles goed was kon ze bij de balie een afspraak maken voor de groepsbijeenkomst en het opname gesprek. Helaas was er allemaal gedoe en ze zou morgen even terug bellen.

Dus zogezegd, zo gedaan. Krijg ik vanmorgen een berichtje van haar.

Natuurlijk ben ik blij voor haar, maar met het verhaal van maandag en nu dit weer dacht ik echt even.. Maar ik dan???

Doorgaan met lezen “OH MY GO… eh groepsbijeenkomst”

Maagverkleining, Voortraject

Tijdverdrijf

Jaaaaa ik ben eindelijk gebeld voor m’n 2e groepsbijeenkomst”, stuurt Joyce me. Ik ben zo blij voor haar en samen stuiteren we even. Zelf wacht ik op dat moment nog op de laatste telefonische afspraak met de internist en dan mag ik naar de eerste bijeenkomst.

Ik ga gewoon met jou mee, dan heb ik hem vast gehad grap ik. Na wat over en weer gegiechel zegt Joyce “maar effe serieus, normaal gaat mijn man mee maar die gaat nu de kleine uit school halen om 15:00”. Ik schiet in de lach, maar eigenlijk weet ik al dat ik wel mee wil.

Ik wacht nog even mijn gesprek met de internist af en regel dan vrij van mijn werk. Ik weet dat het traject er niet sneller van gaat, maar het voelt wel fijn om er meer mee bezig te zijn dan enkel en alleen maar te wachten.

Dus daar gaan we dan! Voor het eerst dat ik in groepsverband uitleg krijg in het ziekenhuis. De verpleegkundige vertelt dat de bijeenkomst uit twee delen bestaat. Het medische gedeelte en het diëtiste stuk. We wachten niet op de mensen die niet zijn op komen dagen. Wat ik begrijpelijk vind want eigenlijk vind ik het ronduit aso. Daar hadden ook al 2 andere mensen kunnen zitten hè. En nu blijven 2 van de 5 plekken leeg door wegblijvers.

Doorgaan met lezen “Tijdverdrijf”