“Wat gaat er nog door je heen?” vraagt Drs. O. Een schrijnend en vermoeiend gevoel ontstaat er in m’n hoofd als ik nog probeer na te denken. Alle lichtjes, kleurtjes en prikkels van de EMDR sessie laten hun sporen achter. Blijkbaar ook wel een EMDR bite genoemd.
We zijn al bijna 1,5 uur bezig voordat het erop zit.. M’n hoofd tolt helemaal. Over therapie schrijf ik de laatste tijd niet zoveel. Niet bewust, maar soms is het zo heftig. Dan is het gewoon (te) veel. Afgelopen jaar is het heel vaak gegaan over wie ik ben, waar ik naartoe wil, hoe ik me wil ontwikkelen. Ook werk is vaak onderwerp van gesprek geweest. Evenals het bariatrie traject. Steeds meer en meer merk ik dat dingen verwerkt worden. Dat ze veranderen, dat ik aan het veranderen ben. Toch bleven er zaken onaangeroerd. Vooruitgeschoven. Waarom? Angst, ontkenning of wellicht emoties niet meer willen voelen. Ze zitten nu immers veilig achter slot en grendel.
Veel liefs, Renske 