Just life, Let’s talk!, Lifestyle, Woordenbrij

Overvoeler.

Mensen die mij kennen, of misschien moet ik zeggen die een deel van mij kennen zullen mij omschrijven als spontaan, gezellig maar ook direct en soms misschien zelfs wel een beetje bitchy. Ik laat wel het achterste van m’n tong zien, maar niet over dingen die me écht bezig houden of mij raken.

Ik heb door de jaren heen geleerd dat het beter is om je niet kwetsbaar op te stellen. Zodat het niet tegen je gebruikt kan worden. Of dat je er niet mee gekwetst kan worden. Therapie en Drs. O. hebben mij laten zien dat het ook anders kan. Dat als je je kwetsbaar opstelt en mensen laat zien wie je werkelijk bent dat het veel moois kan geven en niets is minder waar. Maar dat stukje Renske laten zien vind ik nog steeds niet altijd even makkelijk. Ik hou er niet van om kwetsbaar te zijn, waardoor slechts een handjevol mensen die kant van mij zien.

Dat komt misschien omdat ik echt een gevoelsmens ben. Alles wat ik doe komt voort uit een gevoel. Ik overdenk zaken altijd enorm en voel dingen daardoor soms wat heftiger. Zeker de mooie dingen, omdat ik niet altijd gewend ben dat ze gebeuren. En als dat gebeurt raken ze mij soms zo.

Doorgaan met lezen “Overvoeler.”

Let’s talk!, Lifestyle, Maagverkleining, None Scale Victory (NSV), Psychotherapie, Voortraject, WLS Community

Nieuwe ronde, nieuwe kansen?

In de laatste dagen van het jaar is het vrij standaard dat je terug kijkt op het afgelopen jaar. Vaak zie je dat mensen het allemaal vrij snel achter zich willen laten. Op naar het nieuwe jaar, want nieuwe ronde nieuwe kansen.. Toch?

Ik heb dat ook een tijdlang gehad. Met sporten, afvallen, gezond eten en ook hoe ik naar mijzelf keek. Niets was goed genoeg voor de lange termijn. Waardoor ik dan de hoop weer opgaf, mijzelf opgaf.

Dit jaar is het anders. Dankzij het bariatrie traject en de psychotherapie die ik heb gevolgd, ben ik weer van mijzelf gaan houden. En natuurlijk is het fijn dat je afvalt en slanker wordt, maar er liggen daarmee ook gevaren op de loer. Zo heb ik een tijd mijzelf iedere dag gewogen, het werd gewoon een obsessie. Dus heb ik mijzelf gedwongen terug te gaan naar maximaal één keer per week wegen. En sinds mijn –6 maanden post operatief moment-, ga ik het ook niet meer wekelijks delen op social media maar enkel nog maandelijks.

Ik zie er teveel gevaren in, ook bij lotgenoten. De wekelijkse face to face friday, waar schouders zo worden neergezet dat botten zichtbaar zijn (die je op andere fotoos helemaal niet ziet) of je buik inhouden wanneer er een vergelijking wordt gemaakt met de before foto. Uiteraard is het een aanname, want ik weet niet zo goed wat het doel is van iemand om dat te doen. Maar in mijn optiek lijkt het dat iedereen maar slanker gezien wil worden, nog slanker dan ze dus in werkelijkheid zijn. En dat is niet oké, wat geef je dan af naar anderen? Of bovenal, wat geef je dan af naar jezelf? Je bent 40, 50, 60 of zelfs 70 kilo afgevallen en het is nog steeds niet genoeg?

Doorgaan met lezen “Nieuwe ronde, nieuwe kansen?”

Let’s talk!, Woordenbrij

(Not so) Tough!

Moedig, badass, stoer.. Dat is een greep uit de complimenten die ik de afgelopen weken en maanden kreeg. Maar ik voel me helemaal niet zo stoer. Ik voel me kwetsbaar, emotioneel en moe.

In het begin werd mij een aantal keer de vraag gesteld of ik een support system heb. Volmondig kon ik daar ja op antwoorden. Maar ik besef mij nu pas hoe zeer ik mijn familie en vrienden nodig heb. En dat hoeft echt niet met dagelijkse bel-sessies of iedere dag de deur bij elkaar plat lopen. Maar een berichtje, belletje en vooral de kaartjes laten de waterlanders wel stromen soms hoor!

Doorgaan met lezen “(Not so) Tough!”