Mediale Armlift, Plastische Chirurgie, Wachtlijst & Afspraken Armlift

Zorgcoach

Tijdens mijn afspraak met de anesthesioloog kwam mijn slaapapneu ter sprake. Hoewel die sinds mijn gewichtsverlies flink is afgenomen, is er helaas nog steeds sprake van OSAS. Dat betekent dat narcose bij een operatie meer risico met zich meeneemt en dat het gebruik van mijn CPAP-apparaat in de dagen erna extra belangrijk is.

Nu gebruik ik mijn CPAP eigenlijk nooit. Ik vond het apparaat altijd al vervelend in gebruik, maar sinds de terugroepactie van Philips en het vervangende model werd ik er helemaal gestoord van. De instellingen klopten niet en zelfs met telefonisch contact kreeg ik het niet goed afgesteld. Toen ik 2 jaar geleden onder het mes moest om mijn galblaas te laten verwijderen, gebruikte ik het apparaat met flinke tegenzin. Maarja, wat moet dat moet. Dus ook deze keer haalde ik het ding weer onder het stof vandaan..

Maar na nog geen 30 minuten in bed trok ik het masker gefrustreerd van mijn gezicht. De volgende dag besloot ik toch maar te bellen. “Omdat ook enkele onderdelen weer aan vervanging toe zijn kunnen we deze keer ook een afspraak maken met een zorgcoach. Dan kunnen we alles even goed nalopen” zegt de man van de klantenservice van Mediq.

Ik moest er een weekje op wachten, maar dat was prima. Ik heb geen haast, want de operatie laat toch nog wel even op zich wachten. Het apparaat had ik al geinstalleerd op mijn nachtkastje. Dus vandaag tijdens de afspraak liepen we samen alle instellingen door, kon ik mijn bezwaren uitleggen en vonden we voor elk punt wel een oplossing. Ook kreeg ik een nieuw type masker. Geen log gevaarte dat 3/4 van je gezicht bedekt, maar een compact model dat alleen je mond en onderkant van je neus omsluit. Het is natuurlijk nog steeds niet hetzelfde als zonder slapen, maar alle beetjes helpen!

Voor nu ben ik tevreden, maar ik moet hem de komende periode natuurlijk ook nog uit gaan testen. Daar start ik mee zodra ik m’n operatiedatum weet!

De Ingreep, Maagverkleining

Anesthesioloog

De állerlaatste horde voor de operatie. Een bezoekje aan de anesthesioloog, die de laatste medische checks doet om te zien of de operatie door mag gaan. Een beetje zenuwachtig was ik wel. Want wat als nu alsnog blijkt dat het niet door kan gaan. Is het me echt wel gegund? En zo ging de gedachtengang nog even door.

Maar vandaag was het zover. Om 08.40 mocht ik mij melden bij Anesthesiologie. Eerst kreeg ik een intake met een verpleegkundige die met mij de vragenlijst doorneemt, welke ik eerder al online in moest vullen. Vervolgens wordt mijn bloeddruk, hartslag en zuurstofgehalte gemeten. Daarna mag ik door naar de Anesthesioloog, Dr. O.

Deze arts vertelt me wat er zoal gebeuren gaat en stelt nog wat aanvullende vragen aangaande de vragenlijst. Ze is erg blij met het feit dat mijn bloeddruk en hartslag verbeterd zijn ten op zichte van het bezoek op 3 januari (net van de krukken af en gebrek aan conditie). Wel is het belangrijk dat mijn CPAP apparaat voor m’n slaapapneu meegaat, anders kan de operatie niet plaatsvinden. Verder hebben we het nog even gehad over de dag zelf hoe dat in z’n werk gaat, alle medicatie die voorgeschreven is. Ik neem voor de zekerheid m’n eigen paracetamol mee, zodat ik niet een uur sta te kokhalzen op zo’n stroeve ronde. En door de verbetering hoef ik mijn eerste nacht NIET op de IC door te brengen en mag ik bij het uitblijven van complicaties toch op dag 2 al naar huis. Dat is een positief vooruitzicht! Oh en…… onder bepaalde voorwaarden mag ik toch een tongpiercing in!

Daarnaast kreeg ik nog een brief mee naar huis. En verder is het een kwestie van aftellen. Nog 17 dagen te gaan!

Maagverkleining, Voortraject

Tijdverdrijf

Jaaaaa ik ben eindelijk gebeld voor m’n 2e groepsbijeenkomst”, stuurt Joyce me. Ik ben zo blij voor haar en samen stuiteren we even. Zelf wacht ik op dat moment nog op de laatste telefonische afspraak met de internist en dan mag ik naar de eerste bijeenkomst.

Ik ga gewoon met jou mee, dan heb ik hem vast gehad grap ik. Na wat over en weer gegiechel zegt Joyce “maar effe serieus, normaal gaat mijn man mee maar die gaat nu de kleine uit school halen om 15:00”. Ik schiet in de lach, maar eigenlijk weet ik al dat ik wel mee wil.

Ik wacht nog even mijn gesprek met de internist af en regel dan vrij van mijn werk. Ik weet dat het traject er niet sneller van gaat, maar het voelt wel fijn om er meer mee bezig te zijn dan enkel en alleen maar te wachten.

Dus daar gaan we dan! Voor het eerst dat ik in groepsverband uitleg krijg in het ziekenhuis. De verpleegkundige vertelt dat de bijeenkomst uit twee delen bestaat. Het medische gedeelte en het diëtiste stuk. We wachten niet op de mensen die niet zijn op komen dagen. Wat ik begrijpelijk vind want eigenlijk vind ik het ronduit aso. Daar hadden ook al 2 andere mensen kunnen zitten hè. En nu blijven 2 van de 5 plekken leeg door wegblijvers.

Doorgaan met lezen “Tijdverdrijf”