Tag: BPPD

Baer Lifestyle, Fitgirl, Just life, Mediale Armlift, Plastische Chirurgie

6 maanden

veel liefs, Renske

Zes maanden geleden, op 29 maart werd ik overvallen voor aanvallen van positieduizeligheid, ook wel BPPD genoemd. De periode die volgende was intens, omdat deze aanvallen ‘zomaar’ kunnen ontstaan, maar ook heel lang blijven hangen waardoor het herstel langzamer gaat als je te maken hebt met stress.

Dat laatst was voor mij absoluut het geval. Werk bracht me veel stress en ik gaf mijn lichaam ook wel veel stress door vaak te trainen maar ook vooral lang te trainen. Dus toen ik moest herstellen wilde ik zo snel mogelijk weer aan de slag. En toen dat niet lukte viel ik in een zwart gat. Ik zag de marathon van Rotterdam, waarbij ik voor het eerst aan de 1/4 afstand zou deelnemen, aan me voorbij gaan. En toen ik opgeroepen werd voor m’n mediale armlift ingreep was ik natuurlijk dolblij, maar moest ook de strong Viking run gecanceld worden.

En eigenlijk was dat maar goed ook. Want ik was niet alleen fysiek uitgeschakeld, mentaal was ik veel slechter eraan toe dan dat ik had gedacht. En toen ik eenmaal groen licht had gekregen van dr. Jaquet om weer te gaan sporten ging het moeizaam. Samen met m’n trainer van BAER lifestyle, ging ik weer aan de slag. Geen urenlange krachttrainingsessies meer. Maar voorzichtig opbouwen. Dat kost heel erg veel geduld. En menig keer was m’n adem niet zo lang. Ik voelde mij niet mezelf meer omdat ik te lang door was gegaan als een machine.

Vandaag is het 6 maanden geleden tot die ene nacht, die me weer keihard heeft terug geroepen. Hoewel die kristallen in m’n gehoorbuis enerzijds alles door de war hebben geschopt, was dat tegelijkertijd ook m’n redding. Ik denk namelijk oprecht dat ik balanceerde op het randje van de afgrond om op een burn-out af te stevenen. En na de afgelopen maanden weer hard maar op een juist tempo aan mezelf te werken kost enorm veel, maar een stuk minder dan wanneer het anders was gelopen.

Dus vandaag ben ik even dankbaar. Ik heb nog wel een aardige weg te gaan, maar ieder stapje is er weer een meer dan gister. En ik ben dankbaar voor iedereen om me heen, die me helpt deze stappen te zetten als het mij zelf even niet lukt 🫶🏻

Herstel, Intake & Aanvraag Beenlift, Maagverkleining, Mediale Armlift, Mediale Beenlift, Natraject

Road to the -12 k.

veel liefs, Renske

Zucht. Wat vond ik het moeilijk om vorige week weer op die weegschaal te gaan staan. En te ontdekken wat de schade is…. Echt wel een aantal kilo’s erbij sinds de operatie.

Kijk, het is natuurlijk vorig jaar al een beetje begonnen. Ik heb na de operatie een gewicht gekregen waar ik redelijk stabiel in ben. De ene maand is het een paar kilo meer, dan weer een paar kilo minder. Maar gemiddeld was het wel altijd hetzelfde. Daar voelde ik me goed bij. Maar dan komt het ziekenhuis en de zorgverzekeraar die zeggen dat als ik in aanmerking wil komen voor een operatie dat ik dan lichter moet zijn. Op dat moment was dat een verschil van zo’n 10 kilo. En dan hoor ik je denken, wat is nu 10 kilo?

Maar wanneer je al ruim 75 kilo bent afgevallen, is 10 kilo niet meer zo vanzelfsprekend. Na de operatie stabiliseerde ik al zo ongeveer bij 60 kilo. Die andere 15 heb ik echt héél hard voor moeten strijden. Ook omdat ik vooral gezond wil leven en niet meer in die dieetcultuur wil blijven hangen. Want dat is ook gewoon heel erg slecht voor je mindset. En dat ging me eigenlijk wel prima af. Alleen, ik had nu niet echt een keus meer.. Toen mijn intake afspraak in juli afgezegd werd, verstreken er wat maanden waar ik echt probeerde iets lichter te worden. En dat lukte ook wel, ietsje. Inmiddels was het november en ik was 5 kilo kwijt. Maar dat was nog steeds ruim 5 kilo te zwaar. 5 kilo in 50 dagen met de feestdagen voor de deur is wel een hele pittige klus. En hoewel ik de mijlpaal van – 80,0 kilo aantikte moest er op het allerlaatste moment nog steeds 1,5 kilo af. Waardoor ik gebruik heb gemaakt van een heleboel sauna bezoekjes, maar ook laxeertabletten…. En ja, ik weet dat dat heel slecht is. Maar als ik te zwaar was dan zou het allemaal weer uitgesteld worden. En dat wilde ik koste wat het kost (letterlijk) voorkomen.

Nouja het resultaat weten we allemaal, want inmiddels ben ik zo’n 3,5 maand PO! Maar na de intake vlogen de kilo’s er weer aan. Ergens logisch natuurlijk want zeker die laatste kilo’s waren niet meer dan vocht. Het gebruik van laxeertabletten is misschien wel het meest domme dat ik ooit heb gedaan. En daarna viel ik echt even in een gat en raakte ik kwijt waar ik zo hard voor had gewerkt; balans. Niet heel lang daarna kwam de BPPD om de hoek kijken en vervolgens werd ik natuurlijk geopereerd. Er gebeurde heel veel en ik was alle grip verloren. Na m’n operatie was ik ook heel voorzichtig als het ging om fysieke beweging. Maar ik was na al die maanden van stil zitten ook wel echt lui geworden. En omdat je dan weinig kan/mag, ga je je vervelen en het snacken bleef dan ook niet uit.

Inmiddels ben ik met behulp van mijn trainer én vrienden echt weer een poging aan het doen tot opbouwen van mijn routine. Dat gaat echt niet verkeerd en nu ik ook weer probeer beter op mijn voeding te letten zie ik wel wat resultaat. Want kostte me het vorige week enorm veel moeite om de weegschaal onder ogen te komen, sta ik er sindsdien juist weer iedere dag op. Maar voor nu maakt dat niet uit, ik moet even dat gevoel weer terug zien te krijgen van controle. Dat dingen gaan zoals ik dat wil en m’n balans terug vinden. En voor vandaag? -2,5 kilo! Het begin is er, “slechts” 10 kilo nog te gaan tot het vereiste gewicht…

Wish me luck!

Fitgirl, Let's do this!, Lifestyle

Tot over de finish 🩷

veel liefs, Renske

22 maart 2025 is de laatste keer dat ik een run van ruim 8 km heb neergezet. In de week die volgde heb ik nog korte intervallen gedaan. Alles om te trainen voor mijn eerste Rotterdamse kwart marathon. En om op 13 april binnen de tijd te kunnen finishen. Maarja, toen kwam de BPPD voorbij zetten en was de marathon geen optie meer.

2024

Ook de Strong Viking run van 13 km die ik gepland had staan, als follow-up van vorig jaar, samen met één van m’n liefste vriendinnen; Jade, moest ik helaas vanaf zien. En sindsdien is het stil. Ik probeer na het herstel van de BPPD en daarna de operatie mijn sportroutine weer op te pakken. Maar eerlijk? Het is moeilijk. Ik ben ruim 3 maanden uit de running geweest en vanuit dat punt ben ik heel rustig aan gaan opbouwen. Want niet alleen fysiek, maar ook mentaal stond ik buiten spel. En uiteindelijk kon ik niets anders dan toegeven aan alle signalen die mijn lichaam en geest hebben afgegeven.

Toch kocht ik in april nieuwe hardloopschoenen. Niet lang na de eerste aanval, want ik ga dit gewoon rocken dacht ik. Maar mijn roze blitse lopers heb ik slechts één keer kunnen dragen. Maar dat was absoluut geen succes. En nu? Mijn kracht is nagenoeg verdwenen en mijn conditie is ronduit verschrikkelijk. Ik voel me zwak, lui en sloom. En ik vind het moeilijk dat gevoel te doorbreken.

Doorgaan met lezen “Tot over de finish 🩷”