Baer Lifestyle, Fitgirl, Just life, Mediale Armlift, Plastische Chirurgie

6 maanden

Zes maanden geleden, op 29 maart werd ik overvallen voor aanvallen van positieduizeligheid, ook wel BPPD genoemd. De periode die volgende was intens, omdat deze aanvallen ‘zomaar’ kunnen ontstaan, maar ook heel lang blijven hangen waardoor het herstel langzamer gaat als je te maken hebt met stress.

Dat laatst was voor mij absoluut het geval. Werk bracht me veel stress en ik gaf mijn lichaam ook wel veel stress door vaak te trainen maar ook vooral lang te trainen. Dus toen ik moest herstellen wilde ik zo snel mogelijk weer aan de slag. En toen dat niet lukte viel ik in een zwart gat. Ik zag de marathon van Rotterdam, waarbij ik voor het eerst aan de 1/4 afstand zou deelnemen, aan me voorbij gaan. En toen ik opgeroepen werd voor m’n mediale armlift ingreep was ik natuurlijk dolblij, maar moest ook de strong Viking run gecanceld worden.

En eigenlijk was dat maar goed ook. Want ik was niet alleen fysiek uitgeschakeld, mentaal was ik veel slechter eraan toe dan dat ik had gedacht. En toen ik eenmaal groen licht had gekregen van dr. Jaquet om weer te gaan sporten ging het moeizaam. Samen met m’n trainer van BAER lifestyle, ging ik weer aan de slag. Geen urenlange krachttrainingsessies meer. Maar voorzichtig opbouwen. Dat kost heel erg veel geduld. En menig keer was m’n adem niet zo lang. Ik voelde mij niet mezelf meer omdat ik te lang door was gegaan als een machine.

Vandaag is het 6 maanden geleden tot die ene nacht, die me weer keihard heeft terug geroepen. Hoewel die kristallen in m’n gehoorbuis enerzijds alles door de war hebben geschopt, was dat tegelijkertijd ook m’n redding. Ik denk namelijk oprecht dat ik balanceerde op het randje van de afgrond om op een burn-out af te stevenen. En na de afgelopen maanden weer hard maar op een juist tempo aan mezelf te werken kost enorm veel, maar een stuk minder dan wanneer het anders was gelopen.

Dus vandaag ben ik even dankbaar. Ik heb nog wel een aardige weg te gaan, maar ieder stapje is er weer een meer dan gister. En ik ben dankbaar voor iedereen om me heen, die me helpt deze stappen te zetten als het mij zelf even niet lukt 🫶🏻

Fitgirl, Herstel, Let's do this!, Mediale Armlift, Plastische Chirurgie

September

Het klinkt mega cliché, I know… maar jeetje, wat is de tijd voorbijgevlogen. Dat komt waarschijnlijk ook doordat er momenteel gewoon veel gebeurt in mijn leven. Op 22 augustus was ik alweer drie maanden PO (post-operatief). Sindsdien probeer ik stap voor stap mijn routine weer terug te vinden – niet alleen qua beweging en voeding, maar ook op sociaal vlak. Dat betekent onder andere dat ik weer ben begonnen met krachttraining, twee keer per week, gecombineerd met wat boksen. Deze keer met méér begeleiding in de vorm van Small Group Training bij de sportschool van mijn trainerT. In augustus mocht ik al proefdraaien, en het is echt anders dan ik gewend ben. Tegelijkertijd geeft het me precies wat ik nu nodig heb: een stok achter de deur.

Verder ga ik ook het salsa dansen weer oppakken. Helaas was mijn eigen niveau niet meer beschikbaar, dus val ik nu in als hulpdame bij een Beginners 3-cursus. Dat geeft me de kans om weer even warm te draaien, zodat ik me over tien weken hopelijk op tijd kan aanmelden voor mijn eigen niveau!

Ook ben ik sinds vorige week weer begonnen met hardlopen. Daarbij heb ik opnieuw een fijne stok achter de deur: mijn vriendin Jade. Zij gaat met me mee rennen en hoewel het voorlopig nog maar kleine stukjes zijn, ben ik daar écht heel blij mee. Het helpt me door de tegenzin heen en vormt hopelijk een goede basis om mijn eigen motivatie én discipline weer terug te vinden.

Ondertussen ben ik zakelijk met wat dingen bezig en volg ik rijlessen voor mijn motorrijbewijs. De eerste examens zitten erop en heb ik (godzijdank!) gehaald. Maar zo loopt m’n hoofd steeds een beetje voller.

Maar goed, ergens hoort het er bij. De afgelopen periode heeft best wel veel van mij gevergd, het voelt alsof ik weer helemaal terug ben bij 0. Terwijl de weegschaal juist weer meer aangeeft dan me lief is. Dus het is een kwestie van opnieuw bouwen. Stap voor stap. Zonder al te veel druk, maar wel genoeg want eind van het jaar staat er een nieuwe belangrijke afspraak voor me te wachten die vereist dat ik wel netjes binnen de kadertjes val van BMI en dergelijke. Dusja, de tijd vliegt voorbij en de zomer zit er ook alweer bijna op. Maar we gaan er weer voor!

Fitgirl, Let's do this!, Lifestyle

Tot over de finish 🩷

22 maart 2025 is de laatste keer dat ik een run van ruim 8 km heb neergezet. In de week die volgde heb ik nog korte intervallen gedaan. Alles om te trainen voor mijn eerste Rotterdamse kwart marathon. En om op 13 april binnen de tijd te kunnen finishen. Maarja, toen kwam de BPPD voorbij zetten en was de marathon geen optie meer.

2024

Ook de Strong Viking run van 13 km die ik gepland had staan, als follow-up van vorig jaar, samen met één van m’n liefste vriendinnen; Jade, moest ik helaas vanaf zien. En sindsdien is het stil. Ik probeer na het herstel van de BPPD en daarna de operatie mijn sportroutine weer op te pakken. Maar eerlijk? Het is moeilijk. Ik ben ruim 3 maanden uit de running geweest en vanuit dat punt ben ik heel rustig aan gaan opbouwen. Want niet alleen fysiek, maar ook mentaal stond ik buiten spel. En uiteindelijk kon ik niets anders dan toegeven aan alle signalen die mijn lichaam en geest hebben afgegeven.

Toch kocht ik in april nieuwe hardloopschoenen. Niet lang na de eerste aanval, want ik ga dit gewoon rocken dacht ik. Maar mijn roze blitse lopers heb ik slechts één keer kunnen dragen. Maar dat was absoluut geen succes. En nu? Mijn kracht is nagenoeg verdwenen en mijn conditie is ronduit verschrikkelijk. Ik voel me zwak, lui en sloom. En ik vind het moeilijk dat gevoel te doorbreken.

Doorgaan met lezen “Tot over de finish 🩷”