Dat weet je zelf wel!

“Omaaaa, ik ga naar Danielle!” roep ik enthousiast als ik net op de camping ben gearriveerd. Ik sta te trappelen om naar een van mijn vriendinnetjes te gaan met wie ik de vorige vakantie heb doorgebracht. Ik word tegen gehouden. “Danielle wil niet meer met jou spelen“. Vol ongeloof kijk ik haar aan, ik snap het niet en vraag om uitleg. “Dat weet je zelf wel“. He? Maar ik heb de vorige keer echt een ontzettend leuke vakantie gehad, we hebben ook uitgebreid afscheid genomen toen ik weg moest. Dus grote vraagtekens komen op. “Dan moet je daar maar eens goed over nadenken” zegt mijn Oma.

Moeilijk vind ik dat, vertel ik drs. O. tijdens mijn EMDR sessie. Dat je dan een jaar of 13 bent en dat als iemand dan iets vertelde, dat het werd aangenomen voor het juiste. Want ja ik was dat brutale meisje die altijd een grote mond had naar haar ‘lieve vader’, dus was mijn kant in van het verhaal in andere situaties ook niet relevant.

Door dit uit te spreken word ik overvallen door een groot gevoel van onbegrip waarna een heftige sessie volgt waar we praten over aannames maken, veroordelen, tekort schieten, mijzelf onbeschermd voelen en moeten vechten. Heel hard moeten vechten. Ik denk dat dit de meest heftige sessie tot op heden is geweest. Maar ook een die daarna veel rust geeft. Want ik besef mij des te meer dat ondanks alles wat ik heb meegemaakt, ik wel heb weten door te zetten. En dat ik al erg blij ben met waar ik nu sta.

Drs. O. wil een sessie altijd positief afsluiten en vraagt mij wat het meest positieve is dat ik uit deze sessie heb gehaald. Ik vertel haar dat ik steeds beter leer dat ik ben wie ik ben. En dat de aannames van anderen dat niet verandert. Dat het niets over mij zegt. En dat het mij niet heeft weerhouden te knokken voor wat ik wil. En hoewel ik er echt nog niet ben, dat ik toch stiekem wel een beetje trots ben op hoever ik gekomen ben.

Op dit positieve gevoel ga ik nog een keer de EMDR in en dan sluiten we af. Uitgeblust van een zeer emotievolle EMDR sessie, ga ik richting huis. Hoopvol.. want hoe pittig sommige sessies ook zijn merk ik echt al veel verschil in hoe ik soms naar dingen kijk of erover denk.