Tag: verlof

Lifestyle, Maagverkleining, Natraject, Working girl

Dagje verlof

veel liefs, Renske

De hele zomervakantie komen er mensen samen voor hun deur, aan de overkant van de straat. Een vijftal Turkse gezinnen die het buiten gezellig maken sinds het zo heet is en hun bovenwoningen te warm zijn. Dat ze zich vermaken is overduidelijk; praten, lachen, gieren, brullen. Maar ook geschreeuw, gegil van de spelende kinderen. Dit gaat vaak nog lang door tot na de ‘geaccepteerde’ tijden. Inmiddels ruim een maand geleden ben ik overdag eens langs gegaan. Gevraagd of het misschien wat minder hard kon. Ze mogen van mij best buiten zitten, maar dan graag minus het gegil en geschreeuw. Zeker omdat de dag erna mijn wekker wel gewoon om 06:00 gaat. Ondanks de beloften van het echtpaar met wie ik sprak, deed de rest van de gezinnen waar ze zin in hadden.

Gisteravond was geen uitzondering. En alsof de betovering voorbij was pakten ze om 00:00 stipt hun spullen in en gingen terug naar binnen. 12 uur. Nog slechts 6 uur op de klok tot m’n wekker gaat. Iedere dag is voor mij een beetje als een Russisch roulette. Voel ik me goed? Heb ik energie? Niet duizelig? Ik had een goede dag gehad en maar liefst tot 15:30 kunnen werken. Dat is enorm positief, maar daar staat tegenover dat ik echt even bij moet komen en ook veel rust nodig heb…

Dus toen ik voor de wekker wakker werd (05:40) wist ik al hoe laat het was. Zelfs mijn maag voelde het. Waar ik normaal moeite heb met mijn stoelgang, was het nu het tegenovergestelde. Of het enkel te wijten is aan de drukke dag en het gebrek aan slaap durf ik natuurlijk niet met 100% zekerheid te zeggen. Het kan ook gewoon eten van gister zijn dat verkeerd valt en me zo uit m’n hum haalt.

Maar ik ben compleet futloos. Gelukkig heb ik een begripvolle baas en vond hij het geen enkel probleem dat ik een dagje verlof opnam. Ik weet dat hij het waarschijnlijk ook prima zou hebben gevonden als ik geen verlof in had gezet. Maar dit vind ik de nette manier. En als ik mij morgen beter voel wil ik leuke dingen kunnen doen zonder mijzelf schuldig te hoeven voelen dat ik vandaag een dag werk heb overgeslagen.

Dus vandaag luister ik naar mijn lichaam en doen we het mooi rustig aan!

De Ingreep, Lifestyle, Maagverkleining, Working girl

Laatste loodjes… futloos.

veel liefs, Renske

Opstaan Renske, kom op je moet opstaan. Ik had al een keer gesnoozed dus ik moest echt op staan. Veel ruimte heb ik namelijk niet voor snoozen in mijn ochtend routine. En hoewel ik niet een vast tijdstip heb om te starten, wil ik gewoon op tijd op mijn werk zijn. Maar god wat ben ik moe. Gister was ik in de laatste 2 uur van mijn werkdag al op een punt dat ik geen enkele concentratie meer over had en gewoon mijn bed in wilde duiken. “Als het fijner voelt om bijvoorbeeld woensdag een dagje vrij te nemen, voel je dan echt niet bezwaard hoor” zei mijn baas. Ik wuifde het weg, maar tegelijkertijd zat ik de minuten weg te kijken. Ik herken mezelf even niet terug. Ik houd van werken. Hoeveel energie kan het nou helemaal kosten om een beetje werk te verrichten? Heb ik dat even onderschat zeg.. Zwaar onderschat.

En vandaag beloofde niet beter te worden. Gedurende de dag leek mijn energiepeil wel te verbeteren, maar werd ik wel nog een paar keer licht in mijn hoofd. Zoals ik vanmorgen al tegen mijn zusje zat te klagen ik kán gewoon niet meer. Het calorie- en dus ook energietekort haalt me in. Als ook één van m’n vriendinnen mij probeert op te beuren met een lief appje, springen de tranen in mijn ogen.

Oké genoeg. Ik had beloofd wat beter voor mezelf te zorgen. En zodra ik aan mijn baas vertel dat ik toch wel graag vrij zou willen zijn morgen, valt er een last van mijn schouders. “Natuurlijk Renske, denk vooral even aan je gezondheid. Werk komt wel weer“.

Nog maar 1 dag te gaan, maar wel eentje waar ik iets minder van mezelf hoef te eisen!

Let’s talk!, Psychotherapie

Het zegt niks over jou

veel liefs, Renske

Afgelopen week was mijn weekje vakantie. Slechts een weekje omdat door de moeheid en het traject ik verlofdagen gebruik als ik mij niet zo lekker voel. Resultaat? Verlofdagen die er doorheen vliegen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Even een weekje alleen maar dingen doen die leuk zijn.

Totdat ik afgelopen maandag te horen kreeg dat er dingen gedaan en gezegd zijn die mij heel boos maakten. Boos, gefrustreerd en een gevoel van oneerlijkheid. Daarna een stukje teleurstelling. En dat net in m’n vakantie. Toch verbaasde ik mij over het feit dat ik het relatief goed van mij af kon zetten. Ik kon op dat moment niets aan de situatie veranderen. En ik wist dat ik op zaterdag psychotherapie zou hebben. Dus mooi om EMDR even goed z’n werk te laten doen.

Toen ik eenmaal mijn hart had gelucht, gingen we aan de slag. Met EMDR zijn we de vorige keer overgeschakeld op kleurtjes en daar bleven we nu ook bij. Terwijl ik dacht dat ik het al best een beetje had laten zinken allemaal, viel dat even onwijs tegen. Alle emotie kwam eruit en zelfs met de EMDR bleef er een gevoel achter van als ik dit op wil lossen, of minstens er niet meer door geraakt wil worden moet ik op bepaalde vlakken enorm veranderen in hoe ik ben als persoon. “Nou nee helemáál niet” zegt Drs. O. als ze mijn gedachte aanhoort. “Als jij blijft bij waar je voor staat en wat je doet, dan is dat goed. Wat een ander zegt of doet zegt namelijk helemaal niets over jou”.

En dat is het huiswerk voor de komende periode. Mij niet druk maken (of althans, proberen) om wat een ander doet of zegt. Zolang ik maar ben wie ik zijn wil. Want wat een ander vindt zegt niets over mij!

Dus we gaan zien of dat gaat lukken. Drs. O. is nu 3 weken met vakantie. Wie weet wat het ons gaat brengen.