Tag: strugglen

Fitgirl, Intake & Aanvraag Armlift, Lifestyle, Maagverkleining, Mediale Armlift, Natraject, Plastische Chirurgie

Get a f*ckin’ Grip

veel liefs, Renske

Ik sta op de weegschaal voor mijn maandelijkse weeg- en meetmoment. Hoewel ik niet verbaasd mag zijn schrik ik toch wel een beetje. +4,7 kilo ten opzichte van de intake-afspraak met dr. Jaquet, welke nog maar enkele weken geleden is.

Ik wil zeggen dat ik de afgelopen weken enorm gestruggled heb, maar eigenlijk is het al wel iets langer. De intake met de plastisch chirurg had nogal wat voeten in de aarde en de tijd om dat in te kunnen doen werd steeds minder. Eind November wist ik hoeveel kilo er af moest, maar toch bleef m’n gewicht op en neer gaan. Dus zo bleef ik bezig. Voor de aftrap van de feestdagen wist ik dat het echt niet anders kon, er moest iets veranderen want anders werd die afspraak wéér geannuleerd. Met nog maar een krappe 2 weken te gaan gooide ik alles overboord en ging aan een rigoreus ‘dieet’. Of nouja in de sportwereld noemen ze het cutten, waarbij je je inname beperkt tot heel veel water en eiwitten. En verder eigenlijk niet zo heel veel. Het werkte, want prompt kwam er ineens die mijlpaal van -80,0 kilo voorbij zetten.

Toch was het nét niet genoeg, in de laatste week stagneerde mijn gewichtsverlies ondanks de grote hoeveelheden water die ik dronk en het weinige eten dat ik at. Toen deed ik iets wat ik mezelf nooit had voorgenomen te doen, ik ging tijdelijk (!) aan de laxeermiddelen. Het bracht me absoluut waar ik heen wilde, namelijk het gewicht wat het ziekenhuis (en de zorgverzekeraar) van je eist om in aanmerking te komen voor zo’n ingreep. Maar na de intake afspraak ben ik daar natuurlijk direct weer mee gestopt, met alle gevolgen van dien.

Doorgaan met lezen “Get a f*ckin’ Grip”

Fitgirl, Intake & Aanvraag Armlift, Lifestyle, Maagverkleining, Natraject, Plastische Chirurgie

VIJF EN ZEVENTIG.

veel liefs, Renske

Wie mij al langer kent weet dat ik enorm heb gestruggled met mijn gewicht. Dat doe ik al mijn hele leven, maar ook na de operatie stabiliseerde mijn gewicht relatief snel (+/- 9 maanden PO). En hoewel ik een enorme hoeveelheid gewicht verloren ben, was ik er nog niet. Ik wilde eigenlijk nog zo graag die puntjes op de i zetten al was het nog maar 5 of misschien 10 kilo. Die illusie werd lekgeprikt toen het ziekenhuis mij vertelde dat ik daar niet meer vanuit moest gaan. Ik voelde me enerzijds heel teleurgesteld, anderzijds accepteerde ik het. Had ik er vrede mee. Want 70 kilo afvallen is natuurlijk ook gewoon óntzettend veel. En als ik in de spiegel kijk ben ik echt wel tevreden.

Dus wat klaag ik dan? Het blijft wrikken, dat gevoel dat het niet compleet is. Dan val je weer iets af, dan kom je weer iets aan. Stabiliteit is fijn als je alle doelstellingen hebt gehaald, maar eigenlijk had ik dat niet helemaal. Toen Gino van RealRoots in januari heel stellig zei dat het allemaal “bullshit” was dat ik niet meer zou kunnen afvallen, maar dat er misschien een andere benadering voor nodig was liet ik me dat geen twee keer meer zeggen. En met de hulp van mijn trainer van BAER Lifestyle, mijn sportbuddy Jade en de tips van Gino & Esther van HealThyself ging ik aan de slag met krachttraining. En voor ik het wist had ik dat gewichtsplateau waar ik al tijden op zat gewoon doorbroken. Daarnaast was ik niet alleen enthousiast maar mijn lichaam werd krachtiger. Helemaal trots was ik toen ik de Strong Viking Run finishte.

Alleen volgde er daarna een periode die wat minder was. M’n nieuwe baan vergde best wel wat van me, de gozer met wie ik serieus al enige tijd aan het daten was had vrij onverwachts aangegeven niet klaar te zijn voor een serieuze relatie, de run had fysiek een enorme aanslag op mijn lichaam en toen moest ik ook mijn lieve Bella nog in laten slapen. Ik kón niet meer. En behalve een keertje dansen en heel veel sociale afleiding verdween de sportieve Renske richting een hoekje van de kamer.

Gelukkig wist ik de laatste weken wel wat op te krabbelen. Ik had mezelf al weer een keer naar de bokstraining gesleept, maar échte motivatie kon ik nog niet vinden. Routine in sporten is zo ontzettend fijn, maar om tot die routine te komen is er heel veel discipline nodig. Zeker als de motivatie even uitblijft. Maar daar kwam ‘hulp’ uit onverwachtse hoek toen ik een telefoontje kreeg van het ziekenhuis. Man wat was ik flabbergasted en bóós. Na de eerste emoties en een gesprek met dr. Jaquet heb ik getracht het toch anders te doen. Ja ik ben boos over hoe het is gegaan, maar we moeten er nu het beste van maken. De knop móet gewoon om. EN daar ging ik. Met nog wat tips van Esther en een toffe gratis webinar van haar en Gino ging ik aan de slag. Ik ben weer begonnen met mijn voedsel tracken. Om te zien of ik dagelijks voldoende eiwitten binnen krijg en ook de calorie inname wat binnen de perken houd. Daarnaast heb ik wat aanpassingen gedaan op hoe ik bepaalde mineralen en vitamines inneem.

Doorgaan met lezen “VIJF EN ZEVENTIG.”