Tag: leven

Just life, Lifestyle

Mijn beste vriend ✨

veel liefs, Renske

Drie maanden zijn verstreken, sinds ik afscheid moest nemen van mijn allerbeste vriend; mijn Opa. Ik weet dat het leven door gaat, maar die van mij verloor die dag een beetje glans.

Als klein meisje samen met Opa mee de weide in, met de jonge geitjes knuffelen.

Al een hele tijd was m’n opa niet meer gelukkig. Al niet meer sinds die ene dag in 2018 dat zijn grote geliefde stierf; mijn Oma. Toch ben je als mens dan egoïstisch, want je wil hen die je dierbaar zijn zo lang als mogelijk heel dicht bij je houden. Zo gold dat ook voor mij en mijn Opa. Ik had nog zo graag mooie momenten met hem willen delen.. M’n bruiloft, of als ik kindjes mag krijgen. Ze die ene belangrijke man laten ontmoeten. Maar daarvoor is het te laat.. Ben ik te laat. Ik koester daarom alle mooie momenten.

Bella in Opa’s stoel ♥️

De grond verdween onder mijn voeten toen m’n moeder belde en vertelde dat ik écht moest komen. Optie 3. Het was niet meer dan begrijpelijk en toch.. Zo snel, zo onverwacht.. Ik had nog zo voor je willen vechten, maar tegelijkertijd gun ik je alle rust waar je zo hard naar hebt gezocht. M’n hart brak toen je uitsprak dat je niet meer kon, niet meer wílde.. Dus namen we afscheid en deed ik het allermoeilijkste; ik liet je los.

Mijn laatst eer aan jou, mijn beste vriend ♥️

M’n wereld stortte in, ik raakte verdwaald.. Ik mis jou nog steeds, iedere dag. Maar ik weet ook dat je samen met Oma vanaf een heldere ster naar beneden kijkt en over ons waakt. En vind ik langzaamaan mijn weg. Jullie zijn voor altijd in mijn hart! ✨

Let’s talk!, Psychotherapie

Ordenen

veel liefs, Renske

Het is eventjes een beetje stil geweest. Ik had ook eigenlijk niet zoveel te vertellen. Of misschien wel, maar kan de inspiratie niet zo goed vinden. De drukte van het leven slokt me op en ik probeer zo goed als mogelijk met de stroom mee te gaan.

Gister was mijn eerste afspraak sinds een jaar met de psychotherapeut. Ik keek er naar uit maar zag er tegelijkertijd toch ook wel tegenop. Toch voelt het gelijk wel goed, als ik de ruimte binnenstap. Zo vertrouwd. “Hoe gaat het met je?” vraagt M.O. Natuurlijk was ik hier niet als het echt goed met me ging, maar goed het kan ook slechter.

Ik praat haar bij over een heleboel dingen. Want er is echt heel veel veranderd in het afgelopen jaar. Afvallen, stabiliseren, werk, fitter worden en dan het overlijden van m’n Opa. Dat ik de afgelopen periode al merkte soms wat terug te vallen in oud gedrag, niet eens zozeer in situaties. Want het reguleren van emoties gaat op zo’n moment best goed. Maar ik uit daardoor een stuk minder gevoel, frustratie of andere emoties en dan blijf ik daar in hangen, waardoor het me (te) lang bezig blijft houden. Er is veel te bespreken en ik merk dat het kunnen uiten van al die dingen maakt dat het in m’n hoofd alweer een beetje meer geordend voelt.

Als we een afspraak plannen voor een EMDR sessie besef ik mij dat ik nog een heleboel dingen ook ben vergeten te vertellen. Maar dat komt nog wel, het kan ook niet allemaal tegelijk. Hoeft ook niet.