Just life, Let’s talk!, Woordenbrij

Allerlaatste afscheid

12,5 jaar.. Het is een lange tijd, maar als ik er op terugkijk was het veel te kort. Hoewel jou laten gaan de enige optie leek, vind ik het in mijn hoofd nog steeds erg moeilijk. Heb ik te snel opgegeven? Had ik meer moeten doen? Was er meer wat ik kon doen? Die vragen schieten soms door m’n gedachten. Er zijn momenten dat het al best oke met mij gaat, maar snel voel ik me dan schuldig. Hoe kan je iets leuks doen terwijl zij er niet meer is? Zij had ook nog moeten genieten van het leven. Maarja, als ze er wel was geweest, was het dan nog wel genieten? Fijn hoor, die rouw.

Toch denk ik ook veel aan alle mooie momenten die er zijn geweest. Als ik dan door de foto’s en video’s klik en ik zie jouw sprankelende karakter. Je was echt zo’n geweldig lief en puur beestje. Nee ik kon nooit alleen naar de wc of rustig visite ontvangen. Maar jouw liefde was onvoorwaardelijk. Je hebt me ook door zoveel moeilijke dingen heen gesleept. Je bent een van de mooiste dingen die mij is overkomen.

Doorgaan met lezen “Allerlaatste afscheid”

Just life, Let’s talk!, Woordenbrij

Bella ✨

Ik word wakker en wil opstaan. Ik kijk om me heen waar ze ligt zodat ik haar niet per ongeluk raak. Dan besef ik het.. Ze is er niet meer. Gister heb ik afscheid moeten nemen en haar in moeten laten slapen. Vandaag is er een nieuwe dag aangebroken en slaat me direct hard in m’n gezicht. Mijn hele huis is doordrenkt met haar overduidelijke afwezigheid en het doet pijn.

Ja, ik weet het. Dit was voor haar de beste keuze. Ze had pijn en was nog maar een glimp van haar geweldige, lieve en prachtige wezentje. Maar 12,5 jaar is ze mijn zielsmaatje geweest. En niet eens de keus maken om haar los te laten en te laten gaan, maar een einde te maken aan haar leven is het allermoeilijkste wat ik ooit heb gedaan. Ook al was dat wat ze nodig had.

💖✨ 27-12-2011 ~ 02-07-2024 ✨💖

Ik mis haar vreselijk. En als de tranen over m’n wangen lopen, gaat het over in een hysterische snikken als er geen koppie om de hoek steekt om te kijken waarom ik verdrietig ben. Zij heeft mijn leven verrijkt, mede dankzij haar heb ik nooit eenzaamheid gekend ook al was ik ‘alleen’. Onvoorwaardelijke pure liefde, dat zag ik als ik in haar ogen keek.

Wat moet ik nou zonder jou? Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Zelfs de katjes voelen het. Boef heeft zelfs nog even in je mandje gelegen. We missen je meissie, in ons hart ben je dichtbij maar je voelt wel heel ver weg.

Just life, Let’s talk!, Woordenbrij

Loslaten

Toen ik Bella kreeg was dat een impulsief besluit. Eigenlijk was ze een kadootje voor mijn moeder haar verjaardag, maar die wilde niet meer beginnen aan alles wat er komt kijken bij een pup. Dus na twee weken al helemaal verliefd op dit kleine diertje besloot ik haar toe te voegen aan mijn ‘pack’. Want ik had immers al twee katten. De afgelopen 12 jaar waren soms een beetje stressvol, Bella bleek namelijk nogal een brokkenpiloot te zijn. Maar dat weegt niet op tegen de onvoorwaardelijke liefde die Bella je gaf.

Ja sommige mensen vonden haar wellicht intens, omdat ze als een ware chihuahua vs. tekkel een echt keffertje is. Maar als je goed voor haar bent en ze leert je kennen, dan is ze enorm lief en wil ze niets liever dan met je kroelen of tegen je aan liggen. Helemaal als ze voelt dat je niet lekker in je vel zit of verdrietig bent.

De laatste paar jaren waren niet meer helemaal vanzelfsprekend. Drie jaar geleden kwam de dierenarts tot de conclusie dat naast de inmiddels geconstateerde artrose ze dicht tegen een hernia aan zat. Zes weken hokrust en iemand vertelde mij toen over glucosamine. Ze knapte helemaal op en behalve dat ze niet meer echt lange wandelingen kon maken, was het echt nog een energiek beestje. Sommigen dachten nog wel eens dat ze net pup af was, zoveel levenslust straalde ze uit.

Doorgaan met lezen “Loslaten”