Gister toen Eric van de afdeling klachtenmanagement mij belde voor de goedkeuring, vertelde hij dat het nog wel maximaal een week kon duren voordat deze officieel was doorgevoerd. Tegen beter weten in belde ik toch het ziekenhuis, in de hoop dat ik dan toch die afspraak vast kon maken, maar helaas was dat niet het geval. De dame aan de telefoon liet me weten dat de aanvraag bij hen nog niet verwerkt was, waardoor ze nog geen afspraak voor me kon maken. Ze vertelde echter dat ik morgen even terug kon bellen, aangezien haar collega Jolanda dan administratie dag had. Op dat moment zou mijn aanvraag waarschijnlijk verwerkt zijn en konden ze direct een afspraak maken.
Toen ik ophing wist ik al dat die kans klein was, want ze hebben dus wel echt het officiële akkoord nodig. Jammer, maar niet heus. Want vanmorgen zat het officiële akkoord in mijn inbox!
De telefoon gaat, exact 3 weken na mijn bezwaarschrift en “VGZ” verschijnt op mijn scherm en met de zenuwen die door mijn lijf beginnen te gieren neem ik op. Het is Eric van de afdeling klachtenmanagement van VGZ. Ja, dat had ik al door en ik merk gelijk hoe ongeduld en zenuwen mijn lichaam meester maken. Hij doet even een leuke babbel over voetbal, omdat we vorige week tot de constatering kwamen dat we allebei voetbalsupporter zijn, echter van verschillende clubs.
“Maar het belangrijkste is dat jij een bezwaar hebt ingediend over een zorgaanvraag en jij nu wil weten wat het antwoord is, toch?” Nou ik kan je zeggen dat is een understatement, mijn hele maag vult zich met zenuwen en voelt zwaar aan. Mijn keel is dichtgeknepen, maar ik kan nog net een ja eruit persen. “Nou ik kan je zeggen dat je de medisch specialist je aanvraag heeft goedgekeurd!” Wauw. Goedgekeurd?!?! Echt? Ik ben vol ongeloof maar zó intens blij dat ik spontaan begin te huilen. Ik had enorm gehoopt, maar ergens toch niet verwacht dat het daadwerkelijk zou lukken. En was me al enigszins aan het voorbereiden over de laatste stap richting de geschillencommissie.
Eric vertelt over de terugkoppeling van de medisch specialist, naar aanleiding van mijn bezwaar en hij belooft deze straks gelijk op de mail naar me te zetten.
Zo zie je maar, dat het soms echt belangrijk is om een stapje extra te zetten. Het systeem is vaak zo geautomatiseerd dat er weinig persoonlijke invloed bij komt kijken. Toch denkt men vaak bij bezwaar indienen dat het niets oplevert, maar ik kan nu dus beamen dat het dat toch echt wel doet. En deze ingreep is natuurlijk best wel duur, maar het gaat zoveel kwaliteit van mijn leven weer geven als dat vervelende huidoverschot straks verdwenen is!
Na het gesprek bel ik direct mijn ziekenhuis in de hoop een vervolg-afspraak te kunnen maken bij dr. Jaquet. Dat is helaas niet het geval want zij moeten ook eerst de goedkeuring ontvangen. En die moet eerst nog officieel door de afdeling van VGZ verwerkt worden. Erg jammer natuurlijk, maar tegelijkertijd maken die paar dagen ook niet meer uit. Ik ben zó intens blij, nu nog even geduld hebben.
Ik ben nog onderweg terug naar Nederland, in een bus vol mede-Feyenoordsupporters als ik gebeld word door een nummer die mijn telefoon herkent als “mogelijk VGZ“. Daarom neem ik toch op, maar spreek ik af met de medewerker dat hij mij om 15:00 terugbelt.
Iets later dan gepland word ik teruggebeld door Eric, hij stelt zich voor en vertelt dat hij werkt op de afdeling klachtenmanagement. Hij behandelt de medische bezwaren die worden ingediend naar aanleiding van een afwijzing machtigingsaanvraag en heeft daarom ook die van mij voor zich liggen. Hij bekijkt of er reden is om mijn bezwaar opnieuw te laten beoordelen door een medisch expert. Wel wil hij daar ook gelijk bij vermelden dat de foto’s die ik heb toegevoegd aan mijn bezwaar zijn vernietigd. VGZ accepteert sinds vorig jaar namelijk alleen nog medische foto’s die afkomstig zijn van de zorgverlener, dit na een situatie waar ze sindsdien zorgvuldiger met gevoelige informatie willen omspringen. Dit is uiteraard nadelig voor mij, omdat ik de foto’s juist vanuit een andere hoek heb genomen om duidelijker aan te tonen waarom ik denk dat ik aan de voorwaarden voldoe.
Eric belooft in ieder geval een begeleidende brief toe te voegen aan mijn bezwaar, waar hij uitlegt dat de foto’s zijn vernietigd en dat deze de alinea over het “huid-op-huid contact” zouden onderbouwen.
Veel liefs, Renske 