Ik merk dat ik het de afgelopen tijd moeilijk heb. En met name met het eten en drinken. De balans vinden vind ik lastig. Een koekje of paaseitjes gaan er veel te gemakkelijk in. Maar gezonde tussendoortjes vinden waar ik zin in heb en verzadigd van raak lukt niet. Om nog maar te zwijgen over voldoende drinken.
Dat heeft (denk ik) als gevolg dat ik schommel in m’n gewicht. Op 2 februari haalde ik mijn mijlpaal van -60,0. Nu is dat -58,6. Steeds gaat er een beetje af en dan toch weer een groter gewicht (1-2 kilo) erbij. En als ik dat uitspreek krijg ik veel reacties, die vaak op hetzelfde neer komen; “je bent al zoveel afgevallen, het kan niet meer zo hard gaan.. of je sport nu ook veel en spieren zijn zwaarder dan vet.” En dat weet ik allemaal en ik waardeer het ook heus wel, maar je wil gewoon resultaten zien. En niet achteruit gaan. Ik weet echt oprecht dat ik veel ben afgevallen, maar ik had de hoop zeker nog wel wat kwijt te raken en doordat het nu soort van stagneert voor de finishlijn voel ik dat oude gewoontes weer een beetje de kop op steken. Gelukkig heb ik binnenkort weer een controle. Wellicht dat het ziekenhuis mij nog wat nieuwe inzichten kunnen geven die me op weg helpen.
Toch ook wel positief nieuws. Eindelijk is er sinds tijden weer wat af van mijn bovenarm. Het is misschien een klein beetje vertekend omdat ik over ben gegaan op een ander meetlint. Maar er is weer een stap gezet. Op naar de volgende!
Veel liefs, Renske 