Mijn mijlpijl van 3 maanden PO, post-operatief, heb ik gemist. Ik wist het ergens wel, maar er gebeurt dan zoveel dat ik er even niet de tijd en aandacht voor heb gehad. Dat is enerzijds een goed teken, maar anderzijds vind ik het ook wel goed om even bij dit soort momenten stil te staan. Als ik dan even op mijn blog ben voor het terugvinden van wat informatie valt mijn oog ineens op de teller. 101 dagen PO. 101 dagen alweer?!?!

Zo gek om te beseffen dat het alweer 101 dagen geleden is dat ik geopereerd werd. Vooral die eerste dagen van mijn herstel vond ik erg pittig. Maar tegelijkertijd is het me daarna toch wel echt heel goed afgegaan. M’n armen hebben veel vocht vast gehouden en daar heb ik nog steeds wel een beetje last van, maar ik denk dat de compressiemouwen en siliconenpleisters echt wel goed hun werk hebben gedaan. En dat de littekens steeds een beetje mooier eruit beginnen te zien, ondanks dat het nog maar zo kort geleden is.


Ik mag dan ook echt niet klagen over het herstelproces. Ja, ik vond het spannend om weer echt aan de slag te gaan met bijvb. krachttraining en daarbij m’n armen te gebruiken. Maar tegelijkertijd is dat iets wat vooral in je hoofd zit. En met de juiste begeleiding begin ik steeds meer het vertrouwen terug te krijgen in mijn armen.

