“Omaaaa, ik ga naar Danielle!” roep ik enthousiast als ik net op de camping ben gearriveerd. Ik sta te trappelen om naar een van mijn vriendinnetjes te gaan met wie ik de vorige vakantie heb doorgebracht. Ik word tegen gehouden. “Danielle wil niet meer met jou spelen“. Vol ongeloof kijk ik haar aan, ik snap het niet en vraag om uitleg. “Dat weet je zelf wel“. He? Maar ik heb de vorige keer echt een ontzettend leuke vakantie gehad, we hebben ook uitgebreid afscheid genomen toen ik weg moest. Dus grote vraagtekens komen op. “Dan moet je daar maar eens goed over nadenken” zegt mijn Oma.
Moeilijk vind ik dat, vertel ik drs. O. tijdens mijn EMDR sessie. Dat je dan een jaar of 13 bent en dat als iemand dan iets vertelde, dat het werd aangenomen voor het juiste. Want ja ik was dat brutale meisje die altijd een grote mond had naar haar ‘lieve vader’, dus was mijn kant in van het verhaal in andere situaties ook niet relevant.
Veel liefs, Renske 