Niet iedereen begrijpt dat je zo ontzettend veel liefde kan voelen voor een dier. Voor mij was ze niet ondergeschikt aan mijn gezin, ze wás mijn gezin. Samen met m’n katten Boef & Diva heeft zij het verschil gemaakt in mijn leven. Ze heeft mooie momenten meegemaakt, maar vooral ook hele moeilijke. En ik durf oprecht niet te zeggen of ik nu zou zijn waar ik ben als ik haar niet had gehad om mij op sommige momenten op de been te houden.
Dat ik zo onverwachts zo’n heftige keuze moest maken, die tot het einde van haar leventje heeft geleid is er een die mij heel zwaar is gevallen. Nog vaak stel ik mijzelf de vraag of ik niet meer had moeten doen. Of ik niet nog extra dingen had moeten laten checken en haar laatste blik staat in mijn geheugen gegrift. Ik weet als ik echt met m’n hoofd denk dat haar laatste jaren al wel enigszins beperkt waren. En de laatste twee weken was ze echt niet meer haar sprankelende zelf. Toch vind ik het moeilijk en daarbovenop komt natuurlijk het gemis. Thuiskomen in een leeg huis (zonder Bella dan). Geen hyperactief klein dondertje meer om me heen. Geen ochtend- /middag- en avondwandelingen. Geen ukkie die zich lekker tegen me aan nestelt. Enkel je foto die op mijn nachtkastje prijkt en die ik zie als ik wakker word…
Veel liefs, Renske 