Here we go.., Maagverkleining

“Grote terugroepactie bij Philips”

Vanmorgen werd ik onverwachts gebeld door de dame van Mediq over mijn slaapapparaat. Ze vraagt hoe het gaat. “Nou, afgelopen week heb ik mijn eerste 7,5 uur slaap gehaald met het apparaat” vertel ik haar trots. Maar ik moet ook bekennen dat er nachten zijn dat ik al in slaap val voor ik het masker op zet en dat ik soms wakker word met alle onderdelen verdwaald in mijn bed. Ze geeft aan dat ze inderdaad wat wisselende nachten ziet, maar dat ik wel echt goed mijn best doe en dat ze mijn resultaten gaat doorsturen aan het ziekenhuis.

“Heb je de afgelopen dagen het nieuws gezien?”. Wat een gekke vraag, maar ik beantwoord hem met nee. Ik kijk weinig nieuws, leef een beetje in mijn eigen bubbel. “Nou er is een grote terugroepactie bij Philips aangaande de CPAP apparaten”.

Een snel rondje Google brengt mij op diverse artikelen hierover:
Het gaat vooral om zogeheten Dreamstation-apparaten die mensen thuis gebruiken om slaapapneu te behandelen. Bij slaapapneu stokt iemands ademhaling tijdens het slapen. De Philips-machine zorgt er dan voor dat het ademhalen doorgaat. De teruggeroepen apparaten zijn van de eerste generatie Dreamstations, die de afgelopen vijf jaar zijn verkocht.

Het probleem zit ’m in de keuze voor zogeheten polyester-purschuim, dat gebruikt werd vanwege het geluiddempende effect. Philips meldt nu dat deeltjes van dit schuim kunnen gaan zwerven. Ook kunnen er potentieel gevaarlijke chemicaliën vanaf komen, die mogelijk kankerverwekkend zijn.

Doorgaan met lezen ““Grote terugroepactie bij Philips””

Here we go.., Let’s talk!, Maagverkleining, Psychotherapie, Voortraject, Working girl

Instort momentje

Ik wist van tevoren dat ik niet zomaar door de trajecten zou huppelen die ik heb gekozen. Maar dat het op momenten zo ontzettend zwaar zou zijn, of zwaar zou vallen dat heb ik misschien wat onderschat.

Ik heb een goede baan, maar ook een die soms veel van me vraagt. Soms is dat in extra werk verrichten, soms heeft het te maken met frustratie of gewoon stressen om het een of ander. Het helpt dan niet echt als je altijd maar moe bent. Na een dag werken heb ik meestal ook weinig zin nog in sociale interactie, want dan ben ik gewoon klaar. Niet heel gezellig, maar de afgelopen periode met de lockdown was het ook niet per se dat je dan ook iets kan doen.

Inmiddels begin ik te merken dat de psychotherapie ook zijn werk begint te doen. Er wordt het een en ander opgerakeld, ontleed en geanalyseerd tijdens de sessies die ik heb en dat is vermoeiend. Het lastige daaraan is alleen dat als je niet zo veel energie hebt, dat er dan nog maar weinig over blijft. En dat is allemaal niet zo erg. Maar als je daar dan bovenop wat ‘tegenslagen’ hebt, dan valt dat soms extra zwaar.

Doorgaan met lezen “Instort momentje”