12,5 jaar.. Het is een lange tijd, maar als ik er op terugkijk was het veel te kort. Hoewel jou laten gaan de enige optie leek, vind ik het in mijn hoofd nog steeds erg moeilijk. Heb ik te snel opgegeven? Had ik meer moeten doen? Was er meer wat ik kon doen? Die vragen schieten soms door m’n gedachten. Er zijn momenten dat het al best oke met mij gaat, maar snel voel ik me dan schuldig. Hoe kan je iets leuks doen terwijl zij er niet meer is? Zij had ook nog moeten genieten van het leven. Maarja, als ze er wel was geweest, was het dan nog wel genieten? Fijn hoor, die rouw.
Toch denk ik ook veel aan alle mooie momenten die er zijn geweest. Als ik dan door de foto’s en video’s klik en ik zie jouw sprankelende karakter. Je was echt zo’n geweldig lief en puur beestje. Nee ik kon nooit alleen naar de wc of rustig visite ontvangen. Maar jouw liefde was onvoorwaardelijk. Je hebt me ook door zoveel moeilijke dingen heen gesleept. Je bent een van de mooiste dingen die mij is overkomen.
Veel liefs, Renske 