Tag: Bariatrie

Complicaties, Galblaas, Maagverkleining, Natraject

Here we go again

veel liefs, Renske

Waar ik vrijdag nog groen licht kreeg om weer terug te gaan naar m’n normale eetpatroon (op pittig eten na), is het vandaag toch wel weer een beetje mis.

Gister heb ik een verjaardag gehad en wat lekkere dingen gegeten. Klein stukje taart, paar kippenvleugeltjes en een pastei-flapje. Het viel allemaal goed, weinig last. Dus je kan je voorstellen dat ik erg blij was. Vanmorgen met wakker worden braaf m’n maagbeschermer en maagwandbeschermer ingenomen toen ik wakker werd. Echter had ik nog niet zoveel zin in eten. Tegen half 12 dacht ik dat het wel eens tijd werd om wat zinnigs te gaan doen. Dus ik had me klaar gemaakt om nog even de deur uit te gaan, liet Bella uit en bij thuiskomst nam ik opnieuw een maagwandbeschermer. Dit is een granulaat die je op moet lossen in water. Ik had een beetje veel water gebruikt en voelde gelijk dat deze wat zwaarder viel. Maar ik had er nog niet direct iets van gedacht dus ik zette koers naar de AH voor m’n “paaslunch”.

Terwijl ik besluiteloos door de appie loop begint m’n maag ineens te prikkelen. Ik schrok een beetje want dat had ik totaal niet verwacht. Ik ga snel afrekenen en terwijl ik in de lift sta voel ik de pijn erger worden. Thuis pak ik snel m’n bakje kwark en paracetamol. Na een hap kwark neem ik twee paracetamol in en probeer zo goed en kwaad als kan de pijn weg te puffen. Het is niet de ondraaglijke pijn, zoals de voorgaande keren. Maar het voelt alsof het wel wil opbouwen daarnaartoe. M’n ademhaling probeer ik bewust rustig te houden, maar het voelt niet verzadigend. Eerder benauwend. Liggen lukt ook niet omdat het voelt alsof alles dan omhoog “loopt”. Dus half over het voeteneind van m’n bed hangend wacht ik tot de paracetamol gaat werken en neem ik nog een hap kwark. Dat was niet slim. Ik word ontzettend misselijk en ik voel dat m’n lichaam zich klaarmaakt om over te geven.

Doorgaan met lezen “Here we go again”

Maagverkleining, Voortraject

Gesprek met de cardioloog

veel liefs, Renske

Wát een fijne afspraak! Ik had natuurlijk best heel veel zenuwen voor dit gesprek. De uitslag kan immers flink wat roet in het eten gooien. En afhankelijk hoe een arts daar mee omgaat, maakt natuurlijk of je je wel of niet op je gemak voelt. Maar dr. C. overtreft al mijn verwachtingen. Je merkt aan alles dat ze passie heeft voor haar vak, dat is erg prettig. En erg fijn ook, ik zat best wel een beetje gespannen te zijn in die wachtkamer.

Vanuit de bariatrie werd ik doorgestuurd naar cardiologie voor een aantal onderzoeken. Uit voorzorg, om uit te sluiten dat ik last heb van hartritmestoornissen. De onderzoeken die ik daarvoor nodig had waren een ECG en een holteronderzoek. De uitslag mocht ik vandaag bespreken met dr. C.

Doorgaan met lezen “Gesprek met de cardioloog”

Maagverkleining, Voortraject

“Ff tussendoor”

veel liefs, Renske

“Dan doen we ‘ff tussendoor’ dat hartfilmpje laten maken en dan spreken wij elkaar over een paar weken weer, dan neem ik alles met je door”. Daarmee rondde dr. T. gister de interne screening af. Natuurlijk ga ik dan als een of andere gek iedere dag inloggen op mijn ziekenhuis account. En zowaar stonden er vandaag al afspraken in.

In eerste instantie had ik die afspraak van 20 januari nog niet gezien. Maar mijn afspraak met dr. T. staat op 4 januari. Dat is misschien een beetje erg snel. Dus ik bel met de Bariatrie en mijn vermoedens klopten inderdaad. “Nee dan is de uitslag er nog helemaal niet. Je moet ook een kastje en ik weet niet voor hoelang. Maar je afspraak met de Cardioloog is pas 3 weken later, dus die met dr. T. kan pas erna.” Hoooo, wacht. Wat?!?!?! Dr. T. had juist gezegd dat t alleen een kort onderzoekje was, toen ik vroeg of het leek op zoiets als de polygrafie voor het slapen. En ook dat zij daarna alles met mij door zou spreken. Ze ging het even navragen, maar de afspraak met de internist kan echt pas plaatsvinden ná mijn afspraak met de cardioloog. Jammer genoeg is ze dan een weekje met vakantie, dus dat wordt pas dinsdag 2 februari. Een beetje teleurgesteld ben ik wel. “Maar we doen momenteel toch niks en als we wel weer mogen gaan we écht als een speer, dus het komt allemaal goed hoor. En we willen gewoon geen risico nemen” probeert de dame aan de telefoon mij gerust te stellen.

En ik weet ook wel dat dat zo is. Maar ik moet zelf wel echt even leren dat als ze in het ziekenhuis zeggen een paar weken dat het meestal daar nooit bij blijft.. En dat wát ze zeggen ook niet altijd strookt met de werkelijkheid. Want het zijn al 2 afspraken meer dan mij waren verteld. Maar goed, vooralsnog staat inderdaad alles on hold en zolang dat het geval is verlies ik die weken in ieder geval al niet.

Ze kunnen in ieder geval niet zeggen dat er bij mij geen grondig onderzoek is geweest. Psyche, longen & hart kunnen straks allemaal afgevinkt worden! Als er tenminste niet wat geks uit komt! Duimen jullie mee?