Complicaties, Galblaas, Maagverkleining, Natraject

1 jaar controle arts

Vandaag was mijn 1 jaar controle van de gastric bypass met de physician assistent M.R.. Als ik ga zitten vraagt hij hoe het met me gaat en ik zeg dat het best goed gaat en sinds wanneer ik geen pijn meer had van de galblaas operatie. “Je ziet er anders niet uit alsof je geen pijn hebt”. Ik vertel dat ik gister het niet zo geniale plan had om de kussens van m’n hoekbank te wassen en de hoes om het grote kussen te krijgen resulteerde in nu een wat pijnlijk gevoel.

Dus gaat het al snel over het herstel, rustig aan doen en sporten. En met name wat allemaal dus niet mag. “Het officiële herstel na een operatie is acht weken. Gezien hoe je lichaam reageert lijkt het me goed om toch de 8 weken aan te houden voor je echt weer van start gaat met de intensievere sporten. Want anders ga je jezelf echt voorbij lopen”. Ik had wel echt op wat positiever nieuws gehoopt, stiekem had ik zelfs al een beetje in gezet op aanstaande maandag om weer aan bokstraining te beginnen. Maar helaas. Wel mag ik wandelen, fietsen én dansen! Ik ga in juli een zomercursus salsa dansen doen met vriendin S. Daar kreeg ik gelukkig wel groen licht voor.

Uiteraard is mijn eten en drinken ter sprake gekomen. Dat het momenteel vrij zwaar valt. Dat ik er ook regelmatig misselijk van word. Dat is niet gek en zou mettertijd beter moeten worden. M’n eetpatroon zelf heb ik onlangs nog met de diëtiste besproken dus dat hoeft nu dus niet.

Doorgaan met lezen “1 jaar controle arts”

Lifestyle, Maagverkleining, Natraject, Working girl

20 uur en verder

Afgelopen week heb ik dan EIN-DE-LIJK de 20 uur gehaald. 5 ochtenden heb ik gewerkt van 8.30-12.30 En wat is het gek en tegelijkertijd fijn om weer meer regelmaat te hebben. Toch valt het werken me zwaar. Zodra ik klaar ben met werken ga ik, hooguit met een tussenstop bij de AH, naar huis en duik ik vrijwel direct m’n bed in. Slapen doe ik niet meer, maar wel lig ik als een dooie een beetje te scrollen op m’n telefoon.

Maar toch voel ik de druk. Niet dat mijn werkgever mij pusht hoor, het is meer een gevoel dat ik zelf heb. Morgen is het 8 weken geleden dat ik geopereerd ben, dus het aangegeven herstel van 2-6 weken is ruimschoots verstreken. En aangezien ik qua ochtenden niet meer verder uit kan breiden, wordt het tijd voor een nieuwe stap; een extra dagdeel. Oftewel een hele dag werken.

Maar dat had ik wel een beetje onderschat. Hoewel ik vol goede moed en een tas vol eten en drinken naar kantoor ging merkte ik tegen de lunchpauze aan dat m’n hoofd aan het eind van haar latijn was. Maarja, ik geef me dan niet direct gewonnen natuurlijk. Dus start ik aan m’n lunchpauze. Even m’n crackers met filet american opeten. Maar als ik me dan nog steeds niet lekker voel, kruip ik even weg in een van onze treinzitjes. Even geen prikkels…

Doorgaan met lezen “20 uur en verder”