Inmiddels ben ik ruim 2 maanden post-operatief en vandaag staan er ook maar liefst 9 weken van compressie mouwen en 3 weken siliconenpleisters op de teller. En hoewel ik nu kan zeggen dat het nog redelijk snel is gegaan, waren het wel echt lange weken. Met name de dagen dat het 30+ graden was, vond ik het wel echt pittig. Dus toen dr. Jaquet aangaf dat er nog 2 weken bij kwamen, was ik echt niet zo blij. Wel gaf hij aan dat als ik écht wilde dat ik af en toe de mouwen wel even wat langer uit mocht doen.
En hoewel dat heel verleidelijk klinkt, heb ik dat echt minimaal gedaan. Ook omdat anders de tijd van het dragen ook niet helemaal volledig is natuurlijk. Zo heb ik afgelopen vrijdag voor het eerst bewust een avondje mijn mouwen uitgelaten tijdens mijn (verlate) verjaardagsfeestje thuis. En gisteravond tijdens het dansen in de stad. Niet alleen omdat het warm is buiten, want de temperaturen vallen momenteel wel mee. Maar tijdens een feestje of een avondje dansen krijg je het toch al snel(ler) warm. En dus dacht ik laat ik het eens proberen. Het gevoel is een beetje dubbel. Enerzijds voelt het heerlijk vrij, tegelijkertijd ook weer bloot. En met name in m’n oksels trekken de littekens een beetje tijdens het dansen, waar ik geen last van heb op het moment dat ik de siliconenpleisters en compressiemouwen draag. Misschien een kwestie van wennen, maar toch is het ook wel spannend. Dus ik houd m’n littekens goed in de gaten als ik dit doe.
Anderzijds hoef ik de mouwen en pleisters officieel nog maar één week te dragen, dan zitten de tien weken erop. Maar omdat ik in de komende week ook nog een paar dagen naar m’n zusje ga op haar vakantieadres en ik daar wel wat regelmatiger de pleisters en mouwen niet zal dragen. Dit ook omdat de pleisters bijvb. gewassen moeten worden en drogen. Dat is best nog wel wat ‘gedoe’, dus even kijken hoe ik dat allemaal ga doen. Maar daardoor twijfel ik of ik de draag-periode dan misschien nog iets zal verlengen om de ‘verloren tijd’ in te halen. Ook merk ik met sporten dat de mouwen mij toch wel een soort veilig gevoel van steun geven. Dus het kan zijn dat ik het op die momenten nog wel even zal blijven dragen tot ik wat meer het vertrouwen heb teruggevonden in mijn eigen armen.
Gek toch eigenlijk dat je enerzijds niet kan wachten om er vanaf te zijn en anderzijds je toch je gemak er in terug vindt. Hoe lang ik ze nog ga dragen valt dan nog even te bezien, maar het aftellen is in ieder geval begonnen. Nog maar één week te gaan!!
Veel liefs, Renske 