De afgelopen dagen heb ik nog veel in dubio gezeten over wat te doen: de compressiemouwen uit bij de 10 weken, of toch nog even doorgaan? Zelfs met de mouwen heel af en toe even uit vond ik het erg spannend, want m’n littekens begonnen vrij snel te trekken en m’n armen werden dan zo gevoelig dat ik toch snel weer de siliconenpleisters op mn littekens plakte en de mouwen weer aan trok.
Maar met een klein beetje afbouwen én doordat m’n huidtherapeut gister de littekens zelf wat intensiever heeft behandeld met een lymfedrainage massage, lijkt het nu toch echt snel beter te gaan qua gevoel. Daarom heb ik besloten om de mouwen nu definitief uit te laten. Op naar het after-herstel!
En alsof het toeval zo wilde, kwam ik vandaag dr. Dujardin tegen bij een wedstrijd van Feyenoord. Ik was daar als vrijwilliger om mee te helpen bij een sfeeractie en sjaaltjes uit te delen. Hij heeft mij samen met dr. Jaquet geopereerd! Dat was wel even een mouwloos kiekje waard natuurlijk!
Inmiddels ben ik ruim 2 maanden post-operatief en vandaag staan er ook maar liefst 9 weken van compressie mouwen en 3 weken siliconenpleisters op de teller. En hoewel ik nu kan zeggen dat het nog redelijk snel is gegaan, waren het wel echt lange weken. Met name de dagen dat het 30+ graden was, vond ik het wel echt pittig. Dus toen dr. Jaquet aangaf dat er nog 2 weken bij kwamen, was ik echt niet zo blij. Wel gaf hij aan dat als ik écht wilde dat ik af en toe de mouwen wel even wat langer uit mocht doen.
En hoewel dat heel verleidelijk klinkt, heb ik dat echt minimaal gedaan. Ook omdat anders de tijd van het dragen ook niet helemaal volledig is natuurlijk. Zo heb ik afgelopen vrijdag voor het eerst bewust een avondje mijn mouwen uitgelaten tijdens mijn (verlate) verjaardagsfeestje thuis. En gisteravond tijdens het dansen in de stad. Niet alleen omdat het warm is buiten, want de temperaturen vallen momenteel wel mee. Maar tijdens een feestje of een avondje dansen krijg je het toch al snel(ler) warm. En dus dacht ik laat ik het eens proberen. Het gevoel is een beetje dubbel. Enerzijds voelt het heerlijk vrij, tegelijkertijd ook weer bloot. En met name in m’n oksels trekken de littekens een beetje tijdens het dansen, waar ik geen last van heb op het moment dat ik de siliconenpleisters en compressiemouwen draag. Misschien een kwestie van wennen, maar toch is het ook wel spannend. Dus ik houd m’n littekens goed in de gaten als ik dit doe.
Anderzijds hoef ik de mouwen en pleisters officieel nog maar één week te dragen, dan zitten de tien weken erop. Maar omdat ik in de komende week ook nog een paar dagen naar m’n zusje ga op haar vakantieadres en ik daar wel wat regelmatiger de pleisters en mouwen niet zal dragen. Dit ook omdat de pleisters bijvb. gewassen moeten worden en drogen. Dat is best nog wel wat ‘gedoe’, dus even kijken hoe ik dat allemaal ga doen. Maar daardoor twijfel ik of ik de draag-periode dan misschien nog iets zal verlengen om de ‘verloren tijd’ in te halen. Ook merk ik met sporten dat de mouwen mij toch wel een soort veilig gevoel van steun geven. Dus het kan zijn dat ik het op die momenten nog wel even zal blijven dragen tot ik wat meer het vertrouwen heb teruggevonden in mijn eigen armen.
Gek toch eigenlijk dat je enerzijds niet kan wachten om er vanaf te zijn en anderzijds je toch je gemak er in terug vindt. Hoe lang ik ze nog ga dragen valt dan nog even te bezien, maar het aftellen is in ieder geval begonnen. Nog maar één week te gaan!!
Acht weken zijn voorbij.. Dat betekent dat de officiële herstelperiode van 8 weken ten einde is. Het is zo makkelijk om achteraf te zeggen “het is toch best snel gegaan”. Want als je er goed naar kijkt is het dan ook wel. Maar die eerste weken hebben voor mij wel echt vreselijk lang geduurd. Zeker het veel rust moeten houden, liggen met de armen omhoog. En dan de dagen aftellen dat ik weer in staat ben om naar de fysio te gaan voor de pijn die is ontstaan in m’n rug door al dat vele liggen.
En nu ben ik van nature al niet de meest geduldige persoon. Dus de afgelopen weken hebben wel echt een aanslag gedaan op mijn lange adem. Waarbij ik steeds maar probeerde goed in kleine stapjes te kijken, te denken vanaf het moment dat ik klaargemaakt wordt voor de operatie. Wanneer ik weer wakker word en naar huis mag, tot aan de eerste controle waarbij de drains eruit mogen en ik mag starten met het dragen van de compressiemouwen. Dan is het alweer tijd voor de tweede controle en gaan ze de hechtingen verwijderen! Gelukkig merk ik dan langzaamaan ook dat het gemakkelijker wordt om de compressiemouwen te dragen, maar staan met name m’n onderarmen echt strak van het vocht en krijg ik mijn eerste lymfedrainage massage. En vind ik het allemaal nog best eng als ik wat pus zie in m’n litteken als ik voor het eerst de hechtpleisters ga wisselen. Maar dan zitten de eerste vier weken erop.
Ik keek ook enorm uit naar mijn afspraak bij dr. Jaquet. Hij controleerde mijn littekens maar stelde wederom mijn geduld op de proef door behalve siliconenpleisters voor te schrijven, ook de draagtijd van mijn compressiemouwen met twee weken te verlengen. Wat baalde ik daarvan. Zeker na alle irritaties van de afgelopen weken van die dingen.
Veel liefs, Renske 