Categorie: Herstel

Fitgirl, Herstel, Let's do this!, Mediale Armlift, Plastische Chirurgie

September

veel liefs, Renske

Het klinkt mega cliché, I know… maar jeetje, wat is de tijd voorbijgevlogen. Dat komt waarschijnlijk ook doordat er momenteel gewoon veel gebeurt in mijn leven. Op 22 augustus was ik alweer drie maanden PO (post-operatief). Sindsdien probeer ik stap voor stap mijn routine weer terug te vinden – niet alleen qua beweging en voeding, maar ook op sociaal vlak. Dat betekent onder andere dat ik weer ben begonnen met krachttraining, twee keer per week, gecombineerd met wat boksen. Deze keer met méér begeleiding in de vorm van Small Group Training bij de sportschool van mijn trainerT. In augustus mocht ik al proefdraaien, en het is echt anders dan ik gewend ben. Tegelijkertijd geeft het me precies wat ik nu nodig heb: een stok achter de deur.

Verder ga ik ook het salsa dansen weer oppakken. Helaas was mijn eigen niveau niet meer beschikbaar, dus val ik nu in als hulpdame bij een Beginners 3-cursus. Dat geeft me de kans om weer even warm te draaien, zodat ik me over tien weken hopelijk op tijd kan aanmelden voor mijn eigen niveau!

Ook ben ik sinds vorige week weer begonnen met hardlopen. Daarbij heb ik opnieuw een fijne stok achter de deur: mijn vriendin Jade. Zij gaat met me mee rennen en hoewel het voorlopig nog maar kleine stukjes zijn, ben ik daar écht heel blij mee. Het helpt me door de tegenzin heen en vormt hopelijk een goede basis om mijn eigen motivatie én discipline weer terug te vinden.

Ondertussen ben ik zakelijk met wat dingen bezig en volg ik rijlessen voor mijn motorrijbewijs. De eerste examens zitten erop en heb ik (godzijdank!) gehaald. Maar zo loopt m’n hoofd steeds een beetje voller.

Maar goed, ergens hoort het er bij. De afgelopen periode heeft best wel veel van mij gevergd, het voelt alsof ik weer helemaal terug ben bij 0. Terwijl de weegschaal juist weer meer aangeeft dan me lief is. Dus het is een kwestie van opnieuw bouwen. Stap voor stap. Zonder al te veel druk, maar wel genoeg want eind van het jaar staat er een nieuwe belangrijke afspraak voor me te wachten die vereist dat ik wel netjes binnen de kadertjes val van BMI en dergelijke. Dusja, de tijd vliegt voorbij en de zomer zit er ook alweer bijna op. Maar we gaan er weer voor!

Herstel, Mediale Armlift

101 dagen PO

veel liefs, Renske

Mijn mijlpijl van 3 maanden PO, post-operatief, heb ik gemist. Ik wist het ergens wel, maar er gebeurt dan zoveel dat ik er even niet de tijd en aandacht voor heb gehad. Dat is enerzijds een goed teken, maar anderzijds vind ik het ook wel goed om even bij dit soort momenten stil te staan. Als ik dan even op mijn blog ben voor het terugvinden van wat informatie valt mijn oog ineens op de teller. 101 dagen PO. 101 dagen alweer?!?!

Voor de operatie, 1 week na de operatie (met hechtpleisters) en 2 weken PO.

Zo gek om te beseffen dat het alweer 101 dagen geleden is dat ik geopereerd werd. Vooral die eerste dagen van mijn herstel vond ik erg pittig. Maar tegelijkertijd is het me daarna toch wel echt heel goed afgegaan. M’n armen hebben veel vocht vast gehouden en daar heb ik nog steeds wel een beetje last van, maar ik denk dat de compressiemouwen en siliconenpleisters echt wel goed hun werk hebben gedaan. En dat de littekens steeds een beetje mooier eruit beginnen te zien, ondanks dat het nog maar zo kort geleden is.

2 maanden PO

Ik mag dan ook echt niet klagen over het herstelproces. Ja, ik vond het spannend om weer echt aan de slag te gaan met bijvb. krachttraining en daarbij m’n armen te gebruiken. Maar tegelijkertijd is dat iets wat vooral in je hoofd zit. En met de juiste begeleiding begin ik steeds meer het vertrouwen terug te krijgen in mijn armen.

Doorgaan met lezen “101 dagen PO”

Baer Lifestyle, Fitgirl, Herstel, Lifestyle, Mediale Armlift, Plastische Chirurgie

Kijk trainerT, zonder mouwen!

veel liefs, Renske

Zonder mouwen! Toen ik m’n sporttas aan het inpakken was twijfelde ik echt nog even. Wat als het nou niet lukt? Of dat het te hard trekt? Dus liep ik wederom naar m’n slaapkamer om toch nog een van mn compressiemouwen te pakken. Nu kan het nog, want ze staan inmiddels op Vinted en ik heb er dus al een verkocht!

Anyway. Ik ben dus officieel gewisseld naar de ‘sportschool’ van mijn trainer. Hij geeft namelijk naast personal training ook small group trainingen en op zaterdag zijn er mogelijkheden om vrij gebruik te maken van de sportruimte. Dat is wel even wennen, maar wel wat ik nu echt nodig heb. Niet alleen een stok achter de deur, omdat ik zo ontzettend veel moeite heb met terug te komen in mn routine nadat ik bijna 4 maanden uit de running was. Maar ook betere focus op hoe mijn training eruit ziet, efficiënter te werk gaan en kijken naar m’n techniek. Meer denken vanuit de spieren waar je mee traint.

Dus toen we van start gingen, vroeg hij hoe het met me ging. En ik vertel hem dat ik er voor heb gekozen de compressiemouwen ook niet meer te dragen bij het sporten. En dat ik het spannend vind. Hierdoor kan ik m’n zenuwen delen en weet ik dat hij voor mij let op hoe ik beweeg en dat ik niks forceer.

En dat is echt heel fijn. Zeker omdat ik naast m’n ingreep ook nog eens hypermobiel ben. En merk hoezeer mn lichaam in kracht en conditie achteruit is gegaan. Ik zie nog maar een fractie van mezelf terug. Renske van augustus 2024 was een goed geoliede machine. Tot de machine er geen zin meer in had. En nu voel ik me echt een oude verroeste kruiwagen die piepend met horten en stoten heel erg langzaamaan vooruit komt.

Maar we maken stappen..stapjes. Kleintjes die hopelijk straks leiden naar grote stappen en mij terug krijgen in het fitte zadel!