De afgelopen dagen heb ik nog veel in dubio gezeten over wat te doen: de compressiemouwen uit bij de 10 weken, of toch nog even doorgaan? Zelfs met de mouwen heel af en toe even uit vond ik het erg spannend, want m’n littekens begonnen vrij snel te trekken en m’n armen werden dan zo gevoelig dat ik toch snel weer de siliconenpleisters op mn littekens plakte en de mouwen weer aan trok.
Maar met een klein beetje afbouwen én doordat m’n huidtherapeut gister de littekens zelf wat intensiever heeft behandeld met een lymfedrainage massage, lijkt het nu toch echt snel beter te gaan qua gevoel. Daarom heb ik besloten om de mouwen nu definitief uit te laten. Op naar het after-herstel!
En alsof het toeval zo wilde, kwam ik vandaag dr. Dujardin tegen bij een wedstrijd van Feyenoord. Ik was daar als vrijwilliger om mee te helpen bij een sfeeractie en sjaaltjes uit te delen. Hij heeft mij samen met dr. Jaquet geopereerd! Dat was wel even een mouwloos kiekje waard natuurlijk!
Inmiddels ben ik ruim 2 maanden post-operatief en vandaag staan er ook maar liefst 9 weken van compressie mouwen en 3 weken siliconenpleisters op de teller. En hoewel ik nu kan zeggen dat het nog redelijk snel is gegaan, waren het wel echt lange weken. Met name de dagen dat het 30+ graden was, vond ik het wel echt pittig. Dus toen dr. Jaquet aangaf dat er nog 2 weken bij kwamen, was ik echt niet zo blij. Wel gaf hij aan dat als ik écht wilde dat ik af en toe de mouwen wel even wat langer uit mocht doen.
En hoewel dat heel verleidelijk klinkt, heb ik dat echt minimaal gedaan. Ook omdat anders de tijd van het dragen ook niet helemaal volledig is natuurlijk. Zo heb ik afgelopen vrijdag voor het eerst bewust een avondje mijn mouwen uitgelaten tijdens mijn (verlate) verjaardagsfeestje thuis. En gisteravond tijdens het dansen in de stad. Niet alleen omdat het warm is buiten, want de temperaturen vallen momenteel wel mee. Maar tijdens een feestje of een avondje dansen krijg je het toch al snel(ler) warm. En dus dacht ik laat ik het eens proberen. Het gevoel is een beetje dubbel. Enerzijds voelt het heerlijk vrij, tegelijkertijd ook weer bloot. En met name in m’n oksels trekken de littekens een beetje tijdens het dansen, waar ik geen last van heb op het moment dat ik de siliconenpleisters en compressiemouwen draag. Misschien een kwestie van wennen, maar toch is het ook wel spannend. Dus ik houd m’n littekens goed in de gaten als ik dit doe.
Anderzijds hoef ik de mouwen en pleisters officieel nog maar één week te dragen, dan zitten de tien weken erop. Maar omdat ik in de komende week ook nog een paar dagen naar m’n zusje ga op haar vakantieadres en ik daar wel wat regelmatiger de pleisters en mouwen niet zal dragen. Dit ook omdat de pleisters bijvb. gewassen moeten worden en drogen. Dat is best nog wel wat ‘gedoe’, dus even kijken hoe ik dat allemaal ga doen. Maar daardoor twijfel ik of ik de draag-periode dan misschien nog iets zal verlengen om de ‘verloren tijd’ in te halen. Ook merk ik met sporten dat de mouwen mij toch wel een soort veilig gevoel van steun geven. Dus het kan zijn dat ik het op die momenten nog wel even zal blijven dragen tot ik wat meer het vertrouwen heb teruggevonden in mijn eigen armen.
Gek toch eigenlijk dat je enerzijds niet kan wachten om er vanaf te zijn en anderzijds je toch je gemak er in terug vindt. Hoe lang ik ze nog ga dragen valt dan nog even te bezien, maar het aftellen is in ieder geval begonnen. Nog maar één week te gaan!!
Een hoofd verschijnt om de rand van het gordijn, “hey dame” zegt hij grijnzend. Dr. Jaquet vraagt hoe het gaat terwijl hij naar m’n littekens kijkt. Op een mini plekje na gaat m’n herstel echt hartstikke goed in mijn optiek en dat is gelukkig ook zijn conclusie.
“Draag je de drukmouwtjes ook nog? Die zijn echt superbelangrijk om het litteken zo mooi smal te houden. Want hoever zijn we nu?”. En gelukkig kan ik dat met een volmondige ja beantwoorden. Want jaaaaa, ik ben die compressiemouwen echt zo ontzettend beu; het is warm, het zit niet lekker en het geeft schuring en dus een drogere huid met uitslag over de binnenkant van m’n armen en m’n oksels. Maar als hij dan bevestigt hoe mooi hij het litteken er uit vindt zien, dan weet ik weer waar ik het allemaal voor doe. En begrijp me niet verkeerd, ik vind m’n littekens ook niet verkeerd. Maar ik heb weinig vergelijkingsmateriaal natuurlijk over wat het best haalbare is. En wat dan mooi of minder mooi is nu ik bijna 7 weken PO ben. En terwijl ik nog even doorratel over een klein plekje en dat ik uitslag kreeg van de hechtpleisters hoor ik hem vol bewondering zeggen “zo, maar het is wel echt een mega-verschil joh“. Dan moet ik toch wel glimlachen.
“De hechtpleisters gaan we dus nu niet meer gebruiken. Want die dwarskracht is niet meer nodig. Ik ga nu siliconenpleisters voorschrijven. Deze plak je in de lengte over het litteken. En die zou ik dan samen met de drukmouwen nog 4 weken dragen”. Ik denk alleen maar, nog vier?!?! Morgen draag ik de compressiemouwen 6 van de eerst gestelde termijn van 8 weken en ik wilde de laatste twee weken al gaan aftellen. Maar nu komen er dan toch nog 2 weken extra bij..
Veel liefs, Renske 