Bijna twee maanden geleden werd ik gebeld door het ziekenhuis. Het telefoontje dat me woest maar tegelijkertijd ook verdrietig maakte. Het voelde zó oneerlijk. Gelukkig werd ik teruggebeld om dingen toch even wat meer een plekje te kunnen geven en na mijn gesprek via social media met dr. Jaquet besloot ik het over een andere boeg te gooien.
Maar als je al tijden enorm stabiel en in balans bent en heel hard werkt door middel van krachttraining om er nog wat vanaf te krijgen, wat doe je dan als er maar liefst 10 (!!!) kilo vanaf moet? Juist, de knop wederom omzetten en maar gewoon gaan. Ik ging terug naar het tracken van m’n eten. Meer eiwitten, minder koolhydraten en echt proberen weer meer te drinken. Náást natuurlijk weer goed in m’n sportroutine te gaan zitten en te zorgen dat ik ook voldoende vitamine en mineralen binnen krijg.
En guess what? Het lukt gewoon! Ik ben nog niet de op de helft van de periode, maar al wel heb ik de -5 kilo aangetikt. En dat maakt dat ik nog 5 kilo verwijderd ben van die magische grens om wél een aanvraag in te kunnen dienen straks bij m’n zorgverzekeraar. Dat ik überhaupt al ben gekomen bij dit gewicht is voor mij echt verbijsterend, dit heb ik zeker zo’n 20 jaar niet meer gewogen. En stel dat die ingreep goedgekeurd wordt door m’n zorgverzekeraar en ik verlies dan die vervelende losse huid! Dat is ook nog wel een kilo aan gewicht of misschien zelfs twee!
Oké, nee ik moet niet doorslaan nu! Maar ik ben zó trots op mezelf dat ik dit heb kunnen omdraaien. En er iets positiefs van heb weten te maken. Ik ben er zeker nog niet en er is ook geen garantie dat de zorgverzekeraar direct groen licht geeft. Maar ik hèb hier zo hard voor gewerkt en nog steeds. Ik geef niet op!
Veel liefs, Renske 