2 jaar

Ik lig in bed, helemaal dood. Gister was mijn allereerste Strong Viking Run; Lightning 7 km. Ik zeg eerste, want de bedoeling is dat er zeker nog één of meerdere zullen gaan volgen.

Als je dit twee jaar geleden tegen mij zou zeggen, zou ik niet lachen. Ik zou je ronduit voor gek verklaren. HE-LE-MAAL gestoord zelfs. Als ik de hond ging uitlaten was ik al buiten adem voordat ik überhaupt het einde van de straat had bereikt.

De afgelopen twee jaar waren een enorme rollercoaster. Ik weet dat er mensen zijn die vinden dat een ingreep zoals een maagverkleining de -easy way out- is. En eerlijk, ik heb ooit hetzelfde gedacht. Natuurlijk zonder deze ingreep zou ik niet zijn waar ik nu sta. Maar tegelijkertijd heb ik kapot hard gewerkt aan mijn eigen gezondheid. M’n lichaam een nieuwe levensstijl aan leren, voeding, sporten en grenzen verleggen. In m’n eerste jaar vlogen de kilo’s eraf. Daarna ging ik al vrij snel richting stabilisatie.

Ik had me inmiddels neergelegd bij het feit dat mijn lichaam klaar was met het gewichtsverlies. Ook het ziekenhuis bevestigde daarin dat mijn lichaam daar niet meer toe in staat was, dat de ruim 70 kilo die ik was afgevallen mijn eindstation is. Met de hulp van mijn sportbuddy Jade, mijn trainer Anish van BAER lifestyle en een goed gesprek met Gino van RealRoots ben ik aan het werk gegaan en wist mijn gewichtsplateau te doorbreken.

Slechts met een paar kilo, maar dat is oké. De komende periode gaat een uitdaging zijn. Een uitdaging om verder aan mijn fysieke zelf te werken, om mentaal mij verder te ontwikkelen. Daarnaast heb ik een afspraak, een intakegesprek in augustus met dr. Jacquet om te zien of ik in aanmerking kom voor vergoeding vanuit m’n zorgverzekeraar voor plastisch chirurgie. Hoe dat eruit gaat zien? Ik heb geen idee, maar ik neem jullie graag mee!