Intake & Aanvraag Armlift, Mediale Armlift, Plastische Chirurgie

Dr. Jaquet

Wooohooo!! Vandaag kreeg ik een mailtje dat er een afspraak voor me is ingepland in het ziekenhuis. Ik dacht hé? Zo snel?! Mijn controle was eergister pas. Dus ik log in op de site van het ziekenhuis. Een afspraak op 9 april met dr. S., plastisch chirurg. Teleurstelling. Leuk hoor zo snel een afspraak maar de voorkeur die ik heb uitgesproken was voor dr. Jaquet. Ik heb zijn naam binnen de maagverkleiningswereld al vaak horen vallen en ik volg hem ook op social media om zijn werk op de voet te volgen. Je legt bij plastisch chirurgie immers je lichaam in handen van iemand anders, dat moet natuurlijk wel met volle overtuiging zijn. En zo had ik hem al eens eerder gevraagd naar vergoeding door zorgverzekeraar bij het corrigeren van m’n armen.

En of ik voldoe aan de richtlijnen en de ingreep vergoed krijg, dat moeten we maar afwachten. Het traject is best intens en nu sta ik ingepland bij een andere arts dan ik had gevraagd. Dus ik ging even sparren met Evelien, een lotgenoot die ik heb leren kennen via social media en vroeg haar om advies. Ze vertelde dat ze recentelijk had gehoord dat bij dr. Jaquet een enorme wachtlijst is, dat de arts bij wie ik gepland sta wel prima is maar geen mooie navels maakt.

Doorgaan met lezen “Dr. Jaquet”

Intake & Aanvraag Armlift, Maagverkleining, Mediale Armlift, Natraject, Plastische Chirurgie

Controle en verwijzing PC

Vandaag was de controle afspraak, die eigenlijk samen hoort te vallen met mijn twee jarig ‘kiwi-jubileum’. Maar door wat geschuif met data is dit ietsje vroeger gepland. Ik had een afspraak met A. vd S., ook een physcian assistent maar een andere dan normaal. Ik had nog best lang extra ondersteuning vanwege mijn struggles na het verwijderen van mijn galblaas, na deze afspraak word ik overgedragen naar de verpleegkundige.

Toen ik binnenkwam begreep ik dat A. naar huis was geroepen, dus dat ik bij een assistent-arts de afspraak had zodat de afspraak toch door kon gaan. Op zich geen ramp, toch merk ik dat ik onbekende gezichten die je historie niet kennen ietwat vervelend vind. En dat merk ik ook wel enigszins tijdens ons gesprek.

Zelf was ik door een uitgevallen trein 5 minuten te laat, maar heb vervolgens nog zeker 10 minuten wachten om vervolgens net 6 minuten binnen te zijn geweest. “Je bent nu ruim een jaar PO.. ohnee dat is de galblaas. Bijna twee jaar. Je bloedwaarden zien er netjes uit. Gaat alles goed met eten? Heb je pijn in je buik? Slik je je multi nog?”

Ik vertel haar dat het goed gaat en ze sluit af met of ik nog vragen heb. Die heb ik zeker. Ik zie dalende lijnen als het gaat om bepaalde bloedwaarden die me zorgen baren. Een enkele zit zelfs al onder de ondergrens. Maar volgens de arts-assistent is dat nergens voor nodig. Ik ben sceptisch, maar ja tegelijkertijd weet ik er zelf niet genoeg van om echt het gesprek aan te gaan.. Lastig, want hoe ga je daar dan mee om?

Ik laat het voor wat het is en vertel dat ik bij mijn vorige afspraak met M. heb afgesproken dat bij stabiliteit ik mijn verwijzing krijg voor de plastische chirurgie! “Oh ja hoor, ga ik voor je regelen”.

En dat was het weer, ik sta buiten. Kort maar krachtig, was er meer nodig? Dat weet ik niet zo goed, maar ik heb straks m’n verwijzing dus we gaan gewoon lekker door!

Lifestyle, Maagverkleining, Natraject, Selfcare & Health

Cravings, nagels & Fulvinezuur

Fulvinezuur, ik had er ammenooit nog niet van gehoord totdat ik Esther leerde kennen. Zoals jullie misschien weten hebben wij elkaar ontmoet bij het Salsa dansen. Langzaamaan werden we deelgenoot van elkaars leven en toen ik de actie won van Heal Thyself & RealRoots ging het onderwerp steeds vaker over een nóg gezondere levensstijl en hoe natuurlijke supplementen daar beter in passen dan de synthetische die ik nu gebruik.

Niet zolang geleden werd ik getriggerd door een nieuwsbrief die Esther schreef over cravings. Graag deel ik een stukje daarvan met jullie;

“Cravings. Wie heeft ze niet? Je wilt niet weten hoeveel repen chocola ik in mijn leven heb weggewerkt. Plus koek, snoep en andere zoete troep. Ik was enorm suikerverslaafd. En naïef. Want omdat ik er niet dik van word, dacht ik er geen nadeel van te ondervinden. Bull shit natuurlijk, wat kon ik mezelf goed voor de gek houden!

Later leerde ik ook chips waarderen. Troostte mijzelf met de gedachte dat er vitamine C in aardappels zit. Ook bull shit. Dat super kleine beetje wat er na opslag en verwerking nog in zou kunnen zitten wordt tijdens het verhitten vernietigd. Maar goed, terug naar die chips. M’n bijnieren wilden gewoon vet en zout, op zich niks mis mee. Ze hadden een hoop stress gehad en die kleine orgaantjes snakken dan extra naar ondersteunende voeding. Die bijnieren heb je nodig om verschillende stress hormonen te produceren, wanneer je die nodig hebt. Bij stress dus. En de grondstof voor hormonen is cholesterol. Yep, read it again: cholesterol is bouwmateriaal. Niks mis mee dus. Daarnaast lusten ze zout, die bijnieren. Omdat daar van nature veel mineralen in zitten. En laten mineralen nou ook bouwstenen zijn. (Let op! Tafelzout is geen voeding!)

En dat is het verhaal bij cravings, vraag het maar aan m’n collega Charlotte van Loo. Je lijf heeft ergens tekort aan en gaat daardoor naar bepaalde dingen snakken, maar wij het vertalen naar zooi in de supermarkt kopen en die snacken. Je leest in haar boek Echt Leven door Echt Eten dat cravings vaak het gevolg zijn van het onbewust vragen om bouwmateriaal, geniaal! Het is je lichaam wat aandacht vraagt. Ons lichaam is superslim. Junkfood producenten ook. Want die spelen daar geweldig goed op in. Jij loopt met je mineralen gebrek in de supermarkt, je ziet chips. Of chocola, of andere meuk en je krijgt er onbedwingbare trek in. Zie, ons lichaam weet wel wat er nodig is, alleen klopt het aanbod niet. Dus straf jezelf niet wanneer je waanzinnig graag troep wilt eten.

Doorgaan met lezen “Cravings, nagels & Fulvinezuur”