Here we go.., Let’s talk!, Lifestyle, Maagverkleining, Woordenbrij

Hiep hiep “hoera”

Vandaag is mijn 35ste verjaardag. “Hoera!” 35 alweer. Zo’n mijlpaal waar je niet meer vanaf komt. Voor mij is het toch ook wel een dag met een dubbele betekenis. Mijn hopelijk laatste verjaardag waarin ik mij opgesloten voel in mijn te zware, oververmoeide lichaam. Een lichaam die van mij is geworden, maar niet past bij wie ik ben en wie ik wil zijn. Tijd voor een nieuw begin, een gezondere toekomst.

Toch kreeg ik een leuke verrassing wat mijn dag ontzettend positief heeft beïnvloed. Vandaag is namelijk ook de finaledag van de Feyenoord Street League. Een bijzondere dag, want dit seizoen mogen we afsluiten op de mooiste grasmat van Nederland: namelijk in de Kuip! En hoewel mijn team geen kampioen is geworden, zijn we wel als 7e geëindigd! Wat mijn 35ste verjaardag toch wel enigszins speciaal maakte.

Teamleider bij de Feyenoord Street League is een van de vrijwillige functies die ik bekleed. Vrijwilligerswerk, dat doe ik al jaren. Wat begon als 12-jarig meisje in een wereldwinkel groeide tot een eigen stichting voor minima gezinnen in ‘s Hertogenbosch. Toen ik eenmaal naar Rotterdam verhuisde wilde ik mij weer nuttig maken en mij tegelijkertijd verbonden voelen met mijn stad. En dat lukte. Ik zette mij in voor de jaarlijkse KiKa & Make a Wish evenementen, als coördinerend activiteitenbegeleider bij een Autisten Soos én teamleider bij de Feyenoord Street League.

Doorgaan met lezen “Hiep hiep “hoera””

Fitgirl, Lifestyle, Maagverkleining, Voortraject

Intervallen; week 2!

Zo hee, nu weet ik waarom ik nog meer graag ‘s ochtends wandel. Mocht t dan een warme dag worden dan beïnvloedt het niet mijn wandeling. Maarrrr als het pijpenstelen regent dan sla ik toch echt wel even over! Het nadeel dan is alleen, dat ik het moet in gaan halen. Maar wanneer dan? Ik wil liever niet twee dagen achter elkaar, dus dan wordt het wel karig qua opties..

Nouja zaterdag maar dan! Het punt was alleen dat ik vanmorgen al wat afspraken had staan, dus dan blijft de middag over. En zo gezegd, zo gedaan. Of althans dat zeggen ze😅

Vanmiddag was het vrij warm, dus het park zit vol met mensen. Leuk met een hond die er schattig uit ziet, maar vooral een beetje mensenschuw is. Niet zo handig als je moet intervallen. Maar nagekeken omdat je niet wil stoppen, bezweet, rood én hijgend maken we ons laatste rondje van deze week.

Ik kan nog niet zeggen dat ik de smaak te pakken heb. Maar het valt ook niet zo erg tegen als ik had gedacht. Wel stiekem een klein beetje trots dat ik mijn 2e week voltooid heb! Op naar volgende week!

Let’s talk!, Psychotherapie

Kleurtjes

Vandaag was het weer tijd voor psychotherapie. “Hoe is het met je?” Daar moest ik even over nadenken. Het een en ander is er natuurlijk gebeurd. Dus ik som een beetje op wat dat allemaal was. Een daarvan was vrij heftig, niet zozeer qua gebeurtenis maar wel in de emotie die ik daarbij heb ervaren. Wat gelijk alle resterende energie opvreet die ik heb voor een dag. Zullen we er een “EMDR-retje” op doen, vraagt Drs. O.

Hoewel ik EMDR echt super mega heftig vind, sta ik er absoluut positief tegenover. Soms huil ik vanuit het diepst van mijn ziel zonder dat ik een uur daarvoor wist dat het betreffende onderwerp überhaupt een probleem was. Ik ben dan de rest van de avond HE-LE-MAAL stuk, maar het maakt me tegelijkertijd ook lichter. Opgeluchter dat ik weer iets mag weg doen uit mijn volledig afgeladen “fucked-up” hoofd.

Maar vandaag probeerden we wat nieuws. Na de eerste drie rondes zegt ze “we gaan met kleurtjes werken. Jouw werkgeheugen is erg groot. Je kan veel aan. Wat maakt bij een lagere belasting dat je goed tot inzichten kan komen. Het haalt alleen in sommige gevallen niet voldoende de emotie er vanaf. Dus gaan we met kleurtjes werken zodat je werkgeheugen tot de max belast wordt. Zodra de EMDR ronde weer start snap ik direct wat ze bedoelt. De balk die normaal één enkele rustig heen en weer gaande lichtgroene kleur laat zien is veranderd in een kermis attractie. De snelheid is opgevoerd en in oog tempo verandert de kleur in groen, blauw, wit, rood en paars welke ik in mijn hoofd steeds moet benoemen náást het proberen op te halen van de gebeurtenis, het gevoel en de emoties. “WAAAAAH!”

“Ik denk dat ik vannacht ga dromen over die gekke kleurtjes hoor”, zeg ik lachend als ik na 1,5 uur haar praktijk verlaat.