18 juni 2021 – Veel liefs, Renske

Vandaag was het weer tijd voor psychotherapie. “Hoe is het met je?” Daar moest ik even over nadenken. Het een en ander is er natuurlijk gebeurd. Dus ik som een beetje op wat dat allemaal was. Een daarvan was vrij heftig, niet zozeer qua gebeurtenis maar wel in de emotie die ik daarbij heb ervaren. Wat gelijk alle resterende energie opvreet die ik heb voor een dag. Zullen we er een “EMDR-retje” op doen, vraagt Drs. O.

Hoewel ik EMDR echt super mega heftig vind, sta ik er absoluut positief tegenover. Soms huil ik vanuit het diepst van mijn ziel zonder dat ik een uur daarvoor wist dat het betreffende onderwerp überhaupt een probleem was. Ik ben dan de rest van de avond HE-LE-MAAL stuk, maar het maakt me tegelijkertijd ook lichter. Opgeluchter dat ik weer iets mag weg doen uit mijn volledig afgeladen “fucked-up” hoofd.

Maar vandaag probeerden we wat nieuws. Na de eerste drie rondes zegt ze “we gaan met kleurtjes werken. Jouw werkgeheugen is erg groot. Je kan veel aan. Wat maakt bij een lagere belasting dat je goed tot inzichten kan komen. Het haalt alleen in sommige gevallen niet voldoende de emotie er vanaf. Dus gaan we met kleurtjes werken zodat je werkgeheugen tot de max belast wordt. Zodra de EMDR ronde weer start snap ik direct wat ze bedoelt. De balk die normaal één enkele rustig heen en weer gaande lichtgroene kleur laat zien is veranderd in een kermis attractie. De snelheid is opgevoerd en in oog tempo verandert de kleur in groen, blauw, wit, rood en paars welke ik in mijn hoofd steeds moet benoemen náást het proberen op te halen van de gebeurtenis, het gevoel en de emoties. “WAAAAAH!”