verdwaald – Veel liefs, Renske

Ken je dat gevoel, dat je wéét dat het anders kan of anders moet. Dat je ook weet hoe je dat moet doen, maar dat het gewoonweg niet lukt. Ik merk al eventjes dat ik soms weer terug val in oud gedrag en gewoonte de overhand laat nemen. Dat ik me druk maak om dingen die totaal niet belangrijk zijn voor mij als persoon, of in mijn leven. Of misschien niet belangrijk zouden moeten zijn, want zo vaak als ik mij erover opwind lijkt het alsof ze héél belangrijk zijn. Ik maak ze belangrijker dan nodig.

Sinds het overlijden van één van de belangrijkste personen in mijn leven; mijn beste vriend, mijn Opa merk ik dat ik het echt even niet meer kan. Al die verschillende ballen hoog houden; werk, vrijwilligerswerk, sporten, dansen, sociaal doen of gewoonweg ‘gewoon’ leven. Soms kost eentje alles wat ik heb. En uitgerekend op die momenten, dan overvalt het me weer; die emotie van verdriet. Meerdere mensen zeggen tegen me dat rouw ontzettend rauw is. En dat is het ook zeker. Maar het is niet zo dat ik dagelijks bezig ben met met hoe verdrietig het is dat mijn Opa er niet meer is. Ik ben vooral bezig met proberen m’n leven te leven op de manier zoals ik dat gewend ben. Alleen lukt dat niet. En als dat dan niet lukt raak ik gefrustreerd omdat het voelt als falen en vervolgens zakt het allemaal als een wankel kaartenhuis in elkaar. En vanuit een donker hoekje is daar dat immense verdriet die me heeft zitten begluren, klaar om toe te slaan op net dat ene moment dat ik het allemaal even niet meer kan. En wanneer dat is? Dat weet ik zelf niet eens. Onderweg naar huis van het sporten… Of zomaar tijdens het werk, starend naar m’n beeldscherm even kwijt wat ik ook alweer aan het doen was. Dan plots is er een brok in m’n keel en voel ik mijn ogen vochtig worden.

En ik kan je vertellen dat voelt vreselijk machteloos. Dus heb ik besloten om weer eens te gaan praten met m’n psych. Ik ben al een tijdje niet meer geweest omdat het niet nodig was. Maar ik wil voorkomen dat mijn huidige state of mind alle progressie van mijn harde werk teniet doet. “Ik maak plek voor je, ik kan je in de week van 4 december inplannen. Groetjes, M.O.”.