Angst om te falen, het klinkt heel suf maar het is echt een legit gevoel die belangrijke events helemaal door de war schopt voor je. De eerste keer dat ik te maken kreeg met faalangst was tijdens mijn opleiding voor schoonheidsspecialist en het praktijkexamen. Al had ik het toen nog niet echt door. Dat kwam pas later met afrijden voor mijn autorijbewijs. Mijn hoofd kon niet meer nadenken en simpele opdrachten gingen niet meer vanzelf. Maar liefst drie keer deed ik een poging tot afrijden en toen verliep mijn theorie. Ik stopte ermee en pas jaren later, toen mijn vijf jaar jongere broertje zijn rijbewijs had gehaald ging mijn ego aan de haal en vervolgde ik de struggle tot het halen van mijn rijbewijs. Ik wisselde van rijschool, om te zien of dat iets hielp. Mijn huidige rijinstructeur heb ik altijd een fijne rustige man gevonden. Maar ik had meer prikkels nodig tijdens het lessen om de heftigheid van alle zenuwen en angst het hoofd te kunnen bieden tijdens het examen. Helaas lukte het me toen niet gelijk de eerste keer, maar het scheelde niet veel. En bij mijn tweede keer (in totaal dus 5!) afrijden huilde ik van opluchting toen de examinator zei dat ik geslaagd was.
In de jaren daarna merkte ik nog altijd wel iets van de faalangst, op school tijdens de praktijkexamens of als ik een presentatie moest geven. De altijd bijdehante en mondige Renske bleef niets van over. Ik kwam soms niet eens meer uit m’n woorden. En dat laatste heb ik soms nog steeds. Als ik voor het werk een presentatie moet geven waarbij ik “voor de klas” moet staan, dan krijg ik het warm (lees: heet) en weet ik niet altijd meer precies wat ik zeggen moet. Als ik de presentatie in het engels moet geven maakt me dat nog meer onzeker omdat ik dan extra factoren heb die het mij lastig maken.
Toch red ik mij er over het algemeen wel mee. Maar echt nieuwe dingen leren waarbij examens komen kijken heb je natuurlijk niet meer zo. Tot ik besloot om voor mijn motorrijbewijs te gaan en ik nu naast mijn theorie maar liefst 2 praktijkexamens moet gaan doen. Ik vind het absoluut spannend, zeker nu het zo dichterbij komt. Zeker nadat ik laatst gevallen ben en de oefening nog steeds niet altijd goed voor elkaar krijg. En nu blijkt dat ik op de dag van mijn examen niet mijn eigen rij-instructeur aan mijn zijde heb maar iemand van een andere rijschool die het van hem overneemt in verband met vakantie. Natuurlijk gun ik hem wel zijn vakantie, maar het zijn tegelijkertijd factoren die ik zelf best een beetje lastig vind, omdat ik weet hoeveel impact de faalangst in het verleden had. En een simpel “ga anders naar de huisarts voor een pilletje” werkt voor mij helaas niet.
Doorgaan met lezen “Examen Stress”
Veel liefs, Renske 