Al sinds ik me kan herinneren ben ik vrij gesloten over dingen die mij echt raken. Ik kan prima babbelen, over wat ik leuk vind of wat mij mateloos frustreert.. Zelfs waar ik enigszins verdrietig van word.. Maar hoge muren en de perfectionistische aard van dit beestje zorgen er voor dat dingen delen die mij écht raken niet iets is dat ik makkelijk doe. Toegegeven, mensen zien me vaak als het meisje dat vrij direct, temperamentvol en soms een enorme bitch kan zijn.. Dat maakt het nog lastiger om kwetsbaar te zijn, omdat mensen vaak verwachten dat je altijd sterk bent.. Ik huil liever alleen in bed, omgeven in de troost van de duisternis dan dat ik iemand die mij dierbaar is ongerust maak. Doorgaan met lezen “Open kaart”
