Here we go.., Let’s talk!, Maagverkleining, Woordenbrij

Support system

Een van de vragen die door de huisarts werd gesteld voor ik werd doorverwezen en tevens in de intake-vragenlijst terug kwam was de vraag of ik steun heb van mensen in mijn omgeving. Een legitieme vraag als je bedenkt in wat voor een rollercoaster ik ga stappen. Maar ook een vraag die mij met m’n neus op de feiten drukt. Ik houd mensen die ik vertrouw en waar ik heel veel om geef, op afstand. Is dat terecht? Absoluut niet. Ik hoor je denken, waarom doe je het dan?

Dat is een lastige. Net als ieder ander ben ik in het verleden wel eens gekwetst. In de steek gelaten door vrienden, ex-vriendjes. Dat verandert je. Het vormt je tot de persoon die je bent. Wil je dat? Misschien niet, maar je hebt er niet altijd invloed op. Je bouwt muren op. Torenhoge muren die je automatische afweersysteem vormen. Als je namelijk iemand niet binnen laat, dan doet het ook geen pijn. Logisch toch? Doorgaan met lezen “Support system”

Here we go.., Let’s talk!, Maagverkleining, Woordenbrij

Open kaart

Al sinds ik me kan herinneren ben ik vrij gesloten over dingen die mij echt raken. Ik kan prima babbelen, over wat ik leuk vind of wat mij mateloos frustreert.. Zelfs waar ik enigszins verdrietig van word.. Maar hoge muren en de perfectionistische aard van dit beestje zorgen er voor dat dingen delen die mij écht raken niet iets is dat ik makkelijk doe. Toegegeven, mensen zien me vaak als het meisje dat vrij direct, temperamentvol en soms een enorme bitch kan zijn.. Dat maakt het nog lastiger om kwetsbaar te zijn, omdat mensen vaak verwachten dat je altijd sterk bent.. Ik huil liever alleen in bed, omgeven in de troost van de duisternis dan dat ik iemand die mij dierbaar is ongerust maak. Doorgaan met lezen “Open kaart”