longarts – Pagina 2 – Veel liefs, Renske

Wat kunnen bepaalde mensen mij soms frustreren. Ik wil niet zeggen dat ik superslim ben, maar ik ben ook zeker niet dom. Ik heb een goed stel hersens in mijn hoofd zitten en ik denk goed na over zaken. En ik kan dan ook echt geirriteerd raken als iemand doet alsof ik onwetend ben. Of weigert naar je te luisteren omdat ze van mening zijn dat ze het zelf beter weten.

Bij mijn eerste slaaponderzoek was het allemaal niet zo lekker gegaan. Ik had heel licht geslapen, continue bewust van dat kastje. Waardoor, voor mijn gevoel, dat onderzoek geen nut had. Als ik namelijk in m’n slaap bewust ben van het kastje en echt stil lig (als koningin woelen) dan weet je gewoon dat het geen reeel beeld is. Toen ik de eerste keer het kastje had ingeleverd had ik een briefje erbij gedaan en uitleg gegeven. Omdat ik het apparaat al vroegtijdig inlever als er nog niemand aanwezig is had ik ook nog even nagebeld. Ik werd teruggebeld door de OSAS-consulent die alles wat ik zei nogal wegwuifde. Maar mochten er echt twijfels zijn dan belde ze mij diezelfde dag nog terug. Ik werd niet teruggebeld, dus ik had hoop. Diezelfde hoop werd direct de grond ingeboord toen de longarts me vertelde dat mijn slaaponderzoek echt prima was gegaan, geen slaapapneu, want ik had slechts 2 stops per uur.

In 2019 heb ik een slaaponderzoek gedaan waar ik gemiddeld zo’n 25 keer per uur stopte met ademen. Na een gewichtsverlies van 30 kilo was dit nog maar 8 keer per uur. Inmiddels ben ik het gehele gewichtsverlies weer aangekomen en zit daar spijtig genoeg zelfs nog wat bovenop. Daarmee werd geconcludeerd dat ik een slaapapneu heb die wordt veroorzaakt door mijn overgewicht. Maar dan is 2 stops per uur natuurlijk niet erg geloofwaardig. Dat heb ik de longarts ook aangegeven. Zeker met het oog op de ingreep is het echt heel belangrijk om te weten of ik wel of geen slaapapneu heb. Ik wil heel erg graag ademend die operatietafel verlaten straks. Toen is in overleg met de longarts een nieuwe afspraak gepland voor het slaaponderzoek.

Doorgaan met lezen “Afgewimpeld 2.0”

Na mijn slaaponderzoek avontuur van vorige week mocht ik vandaag terug voor een afspraak met Dr. L, de longarts.

Wederom kreeg ik een shitload aan vragen, over het verleden. Maar ook over of ik rook, drink, drugs gebruik. Waar ik allergisch voor ben, huisdieren heb en zelfs wat voor een vloer er in mijn huis ligt. Na het kruisverhoor ging de arts nog naar mijn hart en longen luisteren en mijn nek/hals opmeten alvorens we de uitslag van het slaaponderzoek door zouden nemen.

Spijtig genoeg werden mijn eerdere twijfels over het slaaponderzoek alsnog bevestigd. Hij vroeg of het “klippertje” van mijn vinger was gegaan gedurende het onderzoek. Ik legde hem uit dat ik ook bij de OSAS consulent had aangegeven dat ik behalve een slechte nacht, ik heb voor mijn gevoel amper een uur fatsoenlijk geslapen, ook het idee had dat de sensor bij mijn vinger niet goed werkte. De avond ervoor voelde ik een soort elektrisch schokje, net alsof je statisch geladen bent en de sensor gaf deze keer geen licht in de ochtend in tegenstelling tot de keer ervoor.

Dr. L vertelt me dat er 2 manieren van meten zijn. Een is de luchtstroom, de ander via het “klippertje” op de vinger. daarmee gaf het onderzoek een vertekend beeld. Ik heb erg slecht geslapen en was continue bewust van het apparaat, zodoende was de luchtstroom niet het beste beeld. En het klippertje die heeft nooit gemeten, dus de andere manier van meten kon de uitkomst van de luchtstroom niet bevestigen.

Doorgaan met lezen “Dr. L. Longarts”