Mijn lieve grote beer, maar voor altijd mijn kleine mannetje. Jij was mijn eerste 💙 Ik weet nog zo hoe het liefde op het eerste gezicht was. En wat keek ik uit naar het moment dat ik je mee naar huis mocht nemen.
Zo’n ondeugende doerak was je. Alle dingen doen, waarvan je dondersgoed wist dat het niet mocht. Van planten uitgraven, tot stiekem op het aanrecht springen in de hoop dat je uit de kraan mocht drinken. En toen Diva en Bella aan ons gezin toegevoegd werden, werd het soms nog een beetje erger.
Boefje, mijn eerste eigen huisdier. Ik was 23 en ik ging voor het eerst op mijzelf wonen. Het toeval wilde dat de poes van mijn toenmalige beste vriendin kittens kreeg. Op slag verliefd was ik op dat mooie kleine ventje; Boef.
Ik genoot zo ontzettend veel van dat kleine mannetje. Heerlijk vond hij het om lekker te kroelen. Toch had hij ook wel te kampen met wat gezondheidsklachten. En kreeg hij speciale brokjes om z’n blaasgruis onder controle te krijgen. Dat lukte, maar resulteerde wel in overgewicht waardoor dingen voor hem steeds een beetje minder gemakkelijk werden. Toen de afgelopen paar jaar hij wat gewicht begon te verliezen zag ik langzaam dat hij wat ouder werd, iets minder begon te eten en ook meer op zichzelf was. Nog steeds wel even lekker komen kroelen, maar op z’n eigen voorwaarden. Wat natuurlijk mag op je oude dag. Toen Bella er niet meer was, werd hij juist weer meer aanhankelijker. Ging zelfs in haar mandje liggen op momenten. En hoewel ze echt niet altijd goed met elkaar konden, besefte ik me weer des te meer wat voor een ‘pack’ we zijn geworden met z’n 4-tjes door de jaren heen. En het brak ook echt m’n hart wel een beetje om te zien hoe hij juist haar plekjes op zocht.
Veel liefs, Renske 