Fitgirl, Lifestyle, Maagverkleining, Natraject

Aquarobics

Een tijdje geleden tijdens de maagverkleinerslunch vertelde iemand dat ze altijd aquarobics deed. We wonen in dezelfde buurt dat ik was benieuwd en vroeg haar of dat niet voor oude mensjes was. Dat was wel het geval, maar met de instructeur was het, volgens haar, wel echt een leuke les.

Toen vorige week na mijn sporten onder begeleiding uurtje het pijnlijk duidelijk werd dat de duizeligheid mij toch weer dwars zat, zag ik het somber in. Ik deelde dat op mijn Instagram account en kwam toen in gesprek met medemaagverkleiner S. en ik bracht aquarobics ter sprake. Ze is zwemjuf, dus ik was benieuwd naar haar gedachten erover. “Ik denk oprecht dat in het water de impact een stuk minder kan zijn”. Niet geheel overtuigd legde ik het even naast me neer.

Maar vandaag bedacht ik mij ineens. Ondanks dat ik gewerkt heb voel ik mij best goed. Zal ik het doen? Dus kwam ik uit bed en at ik de helft van m’n avondeten om 16:00 en vertrok tegen half 5 naar het zwembad. Voor de les startte informeerde ik de instructeur dat dit mijn eerste “intensievere” beweging weer zou zijn sinds m’n operatie 6 weken geleden. Maar mocht het niet goed gaan dan zal ik eerder stoppen.

Maar wat ben ik blij! Hoewel ik eventjes gestopt met voor een slokje drinken en een moment om op adem te komen heb ik vrijwel alles gewoon mee kunnen doen. Ruim 45 minuten!! Ik ben de torenhoge drempel overgestapt en heb het gewoon gedaan! Zo blij ben ik!! Op naar volgende week!

Let’s talk!, Psychotherapie

Subtle art of not giving a F*CK

Wat vind ik mijn psychotherapeut een fantastisch mens. Echt, ik had nooit van tevoren kunnen bedenken dat ik iemand zou vinden waar ik mee zou klikken en die mij ook daadwerkelijk kan helpen. Ik geloof echt dat therapie in welke vorm dan ook, je echt verder kan helpen. Maar dat het staat of valt met de persoon van wie je het krijgt. En Drs. O. staat voor mij als een betonnen paal! Ze kijkt dwars door me heen. Laat me lachen, huilen en boos zijn. En soms zelfs een beetje trots!

Vandaag had ik weer een afspraak staan. Normaliter hebben we een praatsessie en dan afwisselend EMDR. Afgelopen week had ik echter m’n vaccinatie gehad en was wat ziekjes geweest dus in plaats van op een ding te focussen praatte ik haar bij over mijn bariatrie traject, de onderzoeken in het ziekenhuis en alle bijkomende frustratie. En laten we vooral het Jumbo bezorg “yoghurt” akkefietje niet vergeten.

Doorgaan met lezen “Subtle art of not giving a F*CK”