Maar liefst 8 uur lang ben ik compleet buiten westen geweest en ontwaak ik op de vroege zaterdagochtend. Zelfs de verpleegkundigen die ‘s nachts hun controle rondjes doen met zaklampjes heb ik niet gezien noch gehoord.
Ik ben gelijk enthousiast, want vandaag mag ik eindelijk naar huis. Omdat het nog vroeg is kan ik nu wel even lekker op m’n gemakje mezelf opfrissen. Ik heb daar ook echt eventjes behoefte aan. En daarna loop ik nog weer even die inmiddels beroemde gang op en af voor de eerste stappen van mijn dag.
Tegen kwart voor 8 is de eerste controle. Mijn bloeddruk, hartslag, saturatie en temperatuur worden gemeten. Ik heb enorm last van mijn arm waar het infuus in zit en ik vraag of deze er al uit mag. Helaas, hij moet toch echt tot het einde blijven zitten.
Veel liefs, Renske 