Tag: CPAP

Complicaties, Galblaas, Maagverkleining, Natraject

PIJN!

veel liefs, Renske

Na de operatie ben ik bijna niet meer buiten bewustzijn geweest. Waar ik me van de operatie met de maagverkleining maar heel weinig kan herinneren van de momenten op de uitslaapkamer, heb ik die nu juist heel bewust meegemaakt. Want wat deed het godvergeten veel pijn, ik heb heel wat liggen kermen daar. En iedere keer als iemand vroeg hoe het met me ging, waarop ik antwoordde dat ik zoveel pijn had kreeg ik als antwoord “ja maar we mogen u niks geven. We willen niet dat u stopt met ademen”. Wat mij betreft echt een kut antwoord, natuurlijk wil ik ook niet stoppen met ademen. Maar hoezo ligt de lijn tussen doodgaan (lees: stoppen met ademen) en mij verlossen van de extreme pijn zo dicht bij elkaar? Klinkt erg dramatiserend en dat zeg ik als dramaqueen..

Gelukkig komt er een punt dat ik toch wat pijnstilling krijg toegediend. En de écht scherpe pijn verdwijnt en het wordt iets draaglijker. Ik val een paar keer in slaap en uiteindelijk word ik teruggebracht naar de afdeling. Relatief snel ben ik weer helemaal helder. Persoonlijk wijt ik het aan de pijn, die heeft om voorrang gestreden met het narcosemiddel en gewonnen. Ze hadden me voor ik weggereden werd wel verteld dat ik nog 6 keer per dag morfinetabletjes zou mogen, maar dat ik er wel zelf om moest vragen. Dus eenmaal terug op de afdeling heb ik daar uiteraard direct om gevraagd. Toch moest ik wachten tot de avondmedicatie. Daar was wederom geen “extra’s” en nadat ik er weer om vroeg zijn ze de oxcycodon uit de kluis gaan halen. Dat dit een kortwerkende variant was wist ik niet en dat is maar goed ook. Want heel eventjes was ik bijna helemaal pijnvrij. Wat een verademing na zo’n dag creperen.

Uiteindelijk ben ik in slaap gevallen om een paar uur later weer wakker te worden. Het masker van m’n CPAP apparaat is op de grond gevallen en m’n wond doet dusdanig pijn, dat ik zelf niet over de grond ga kruipen om hem op te rapen. Ik kijk op m’n telefoon 03:30. Nog iets te vroeg om zonder verder te slapen. Dus bel ik de verpleging en vraag gelijk ook om pijnstilling. Dat krijg ik gelukkig en ik val voor een paar uurtjes nog even in slaap.

Zoveel lichtjes bij zo’n leeg ziekenhuisbed.
Lijkt wel een ruimteschip 🛸

Doorgaan met lezen “PIJN!”

Maagverkleining, Natraject

Teleurstelling!

veel liefs, Renske

Onlangs heb ik een slaaponderzoek gehad, omdat ik eigenlijk best wel hoge verwachtingen had over mijn slaapapneu. Voorheen kreeg ik vooral van mijn moeder (bedankt he mam ;-)) commentaar over het feit dat ik behoorlijk wat afsnurkte. Voorheen snurkte ik eigenlijk een stuk minder, dus dat dat gekoppeld was aan mijn overgewicht moge duidelijk zijn. En met -62,5 kilo op de teller had ik dus hoop. Ik was er écht van overtuigd dat mijn slaapapneu dusdanig verminderd zou zijn, dat ik apneu-vrij verklaard kon worden.

Dus toen ik gebeld werd door de OSAS consulente van het “Slaap en Snurk centrum” was ik erg verbaasd toen ze na een enorm langdradige inleiding vertelde “ja ik moet u helaas teleurstellen, maar u heeft de halve nacht op uw rug gelegen, maar waar er nog wel degelijk sprake is van 19 stops per uur. Wanneer u op uw zij ligt gaat het wel goed, dat is nog maar 6 ademstops per uur.”
Perplex stond ik. Hoe kan dat? Toen ik in 2019 veel gewicht was kwijt geraakt was ik lichter dan dat ik nu op m’n zwaarst was en mijn lichtste gewicht was zwaarder dan dat ik nu ben. Terwijl ik het nog in mijn hoofd allemaal aan het verwerken ben praat de OSAS consulente verder waarbij zij aangeeft dat ik dus echt niet mag stoppen met het CPAP apparaat. “Want wanneer u stopt dan is de kans groot dat uw problematiek erger wordt en dan komt u al dat gewicht wat u nu kwijt bent geraakt door de operatie weer aan”.

Ik voel dat mijn ergernis toeneemt. Wat een enorme kortzichtigheid is dit. Ik kwam geen 50 kilo aan door enkel m’n slaapapneu. De slaapapneu kwam voort uit het aankomen in gewicht. Maar vooruit, ik geef aan dat dit wel een erg foute aanname is, zeker gezien het feit dat ik het apparaat al niet meer gebruik sinds de 2 verplichte weken na de operatie. En hij in z’n opbergtas in mijn slaapkamer staat voor bijna 10 maanden. “Oh nouja, door de verandering van de slaapapneu bij uw zijligging is het misschien wel een optie om naar andere alternatieven te kijken. Maar dan zou ik een afspraak voor u moeten maken met dr. L. Zodat hij deze met u kan bespreken.” Uiteraard wil ik het CPAP apparaat niet meer gebruiken zeker niet nu de zomer eraan komt, maar toch wil ik ook mijn slaapapneu niet helemaal verwaarlozen. Want aan het eind van de rit is dat ook een deel van je gezondheid die je goed op orde wil hebben.

Doorgaan met lezen “Teleurstelling!”

Maagverkleining, Natraject

‘Slechts’ een polygrafie

veel liefs, Renske

Met zoveel wat er is gebeurd de afgelopen weken, is het haast gek om voor iets “normaals” naar het ziekenhuis te gaan. Maar hoewel het geen bezoekje is aan de spoedeisende hulp (goddank!), is het wel belangrijk. Want ik krijg eindelijk m’n nieuwe polygrafie, ook wel slaaponderzoek genoemd!

In het voortraject van de Bariatrie heb ik een verplicht slaaponderzoek moeten doen omdat ik een verleden heb met slaapapneu door overgewicht. En waar ik van mezelf wist dat ik best wel snurkte, verwachtte ik ook wel dat de slaapapneu weer terug zou zijn na het wederom aankomen van een behoorlijk gewicht. Hoewel het eerste onderzoek destijds geen succes was en nog een tweede keer over moest, kwam er daarna een hele duidelijke uitslag. De slaapapneu was terug. De reden dat het noodzakelijk was om dit te ontdekken is zodat ik een CPAP apparaat zou krijgen, in verband met de operatie. Door de narcose kan het aantal ademstops in de eerste week beduidend toenemen. En ik wil graag blijven leven, dus was het van belang dat ik het apparaat zou hebben in die periode. Zo gezegd, zo gedaan. De eerste week na de operatie heb ik het apparaat trouw gebruikt maar daarna was ik het alweer snel beu. De slang die continue in de weg zat, het benauwde masker. En nu zit het apparaat in de bijgeleverde tas en staat deze in een hoek van m’n slaapkamer. Beetje zonde wel hè?

Dus ik stond natuurlijk te popelen om weer een afspraak te kunnen maken voor een nieuwe polygrafie. Ik vond -60,0 kilo een prima aanleiding. En na het nodige ‘gedoe’ was het vandaag ineens zover! Dus ging ik naar het ziekenhuis en werd ik door een OSAS verpleegkundige weer aangesloten op het kastje en alle kabels.

Doorgaan met lezen “‘Slechts’ een polygrafie”