Bloedprikken, het mag weer gebeuren want m’n jaarlijkse controle komt eraan. Even voordat ik richting kantoor ga, naar het ziekenhuis. Een formuliertje meenemen of printen hoeft tegenwoordig niet meer. Alles staat digitaal, superhandig. Na een kleine 10 minuten ben ik al aan de beurt en wordt er een 5-tal buisjes aan bloed afgenomen.
De uitslag staat vaak dezelfde dag nog online, superhandig als je er aan denkt natuurlijk. Dus toen ik er eenmaal aan dacht gelijk even gekeken. En ja hoor, de uitslag is paraat.
Fijn dat het online staat, aan de andere kant.. Wat kan je er nu mee? Wat je namelijk ziet is dat een deel van m’n bloedwaarden er prima uit ziet. Toch is een deel ook afwijkend. Helemaal als je naar het verloop kijkt die teruggaat naar 2023. In 1,5 jaar is mijn ferritine bijvoorbeeld gezakt van 67 naar 14. Waarbij volgens de portal van het ziekenhuis de ondergrens op 20 ligt.
Toch was dit vorig jaar ook al zo, ik heb namelijk in juli eens extra mijn waarden laten controleren omdat ik in die periode veel last had van continue moeheid. Toen gaven ze aan dat ze vanuit de bariatrie met deze waarden geen reden zien om hier op in te grijpen. Ditmaal is mijn ferritine wederom erg laag evenals mijn ijzerverzadiging, is mijn B12 niet per se te laag maar wel enorm gezakt en maakt ook mijn vitamine D een duikeling omlaag.
Dit zijn alleen de cijfertjes die ik aflees in combinatie met de referentiewaarde die wordt gehanteerd. Wat precies de gevolgen hiervan zijn weet ik niet, dat is het nadeel van “online informatie”. Toch kan ik me er op voorbereiden. Zo had het er al eerder over gehad met drs. O, m’n psychotherapeut. Want de laatste weken gaat het niet zo lekker. En wellicht is dit wel een deel van de reden.
Drs. O. zegt dat ze inderdaad m’n ferritine erg laat vindt. B12 is nog oke “maar als je in Duitsland had gewoond hadden ze gezegd dat je een tekort had”. Vervolgens deelt ze een link van een artikel waar internist Hilde Roijen spreekt over ijzergebrek bij vrouwen. En hoe het in de medische wereld toch lastig is om buiten bepaalde kaders te denken. Blij dat in het Isala de stap al is gezet, maar voor m’n eigen ziekenhuis zie ik het (zeker met de ervaring van vorig jaar) toch wel somber in. Maar mochten zij niet over de brug komen, dan zal ik wellicht het nog eens via de huisarts proberen.
Voor nu even afwachten maar!
Veel liefs, Renske 