Ik ben nog onderweg terug naar Nederland, in een bus vol mede-Feyenoordsupporters als ik gebeld word door een nummer die mijn telefoon herkent als “mogelijk VGZ“. Daarom neem ik toch op, maar spreek ik af met de medewerker dat hij mij om 15:00 terugbelt.
Iets later dan gepland word ik teruggebeld door Eric, hij stelt zich voor en vertelt dat hij werkt op de afdeling klachtenmanagement. Hij behandelt de medische bezwaren die worden ingediend naar aanleiding van een afwijzing machtigingsaanvraag en heeft daarom ook die van mij voor zich liggen. Hij bekijkt of er reden is om mijn bezwaar opnieuw te laten beoordelen door een medisch expert. Wel wil hij daar ook gelijk bij vermelden dat de foto’s die ik heb toegevoegd aan mijn bezwaar zijn vernietigd. VGZ accepteert sinds vorig jaar namelijk alleen nog medische foto’s die afkomstig zijn van de zorgverlener, dit na een situatie waar ze sindsdien zorgvuldiger met gevoelige informatie willen omspringen. Dit is uiteraard nadelig voor mij, omdat ik de foto’s juist vanuit een andere hoek heb genomen om duidelijker aan te tonen waarom ik denk dat ik aan de voorwaarden voldoe.
Eric belooft in ieder geval een begeleidende brief toe te voegen aan mijn bezwaar, waar hij uitlegt dat de foto’s zijn vernietigd en dat deze de alinea over het “huid-op-huid contact” zouden onderbouwen.
Daarna laat hij weten dat ze aanvragers normaal gesproken vaak terugsturen naar de tekentafel, in dit geval de behandelend arts, om ervoor te zorgen dat er goede informatie komt over waarom een aanvraag alsnog goedgekeurd moet worden. In de praktijk blijkt echter dat dit vaak niet werkt, en in mijn geval is de brief juist enorm uitgebreid en goed onderbouwd. Hierdoor kan hij wel naar de medisch expert gaan. Tegelijkertijd vraagt hij of ik weet hoe de stand van zaken is bij zo’n bezwaarprocedure. Hoewel ik daar wel enigszins van op de hoogte ben door gedeelde ervaringen van anderen, zeg ik dat natuurlijk niet. Ik vertel wel dat ik lid ben van een online community waarin mensen delen dat correcties aan de bovenarmen vaak niet direct vergoed worden en dat een afwijzing niet het einde van het proces hoeft te betekenen. Maar dat je, als je besluit bezwaar te maken, eigenlijk maar één kans hebt en die volledig moet benutten. Dus heb ik me zeker verdiept in wat er precies wordt gevraagd en waarom een aanvraag wordt afgewezen, en probeer ik mijn kant van het verhaal zo uitgebreid en goed mogelijk te onderbouwen met argumenten.
“Je komt dus graag goed beslagen ten ijs?” zegt hij gekscherend. Ik lach, maar hij heeft natuurlijk 100% gelijk.
Dan legt hij uit dat hij morgen mijn bezwaar nog zal voorleggen aan de medisch expert. Meestal komt er dan binnen een week een reactie, of een update als het niet lukt om de beoordeling binnen een week af te ronden. Er volgt dan vervolgens een beslissing. Die beslissing kan zijn dat ze inderdaad heroverwegen en het alsnog gaan goedkeuren. Of, dat ze het toch weer afwijzen. Hij zegt daarbij ook dat er dan alsnog wel een laatste mogelijkheid is, namelijk naar de geschillencommissie SKGZ stappen en de situatie voor te leggen. Mocht dat nodig zijn, zal hij zorgen dat dit benoemd is en welke stappen ik daarvoor moet nemen. Zeker omdat ik tijdens ons gesprek heb aangegeven dat ik het wel lastig vond m’n weg te vinden in hoe je dan daadwerkelijk bezwaar in dient.
Maar, laten we heel heel heel erg hard duimen en hopen dat ik het alsnog vergoed ga krijgen. Ik heb in ieder geval mijn uiterste best gedaan.
Veel liefs, Renske 