Ondanks alles wat er gebeurt gaat het gewone leven gewoon door. En aangezien ik toch even terug naar huis was heb ik besloten mijn afspraak voor de extra controle door te laten gaan. Tijdens de controle bespreken we mijn voedingspatroon. Ik geef aan dat ik tegenwoordig 4 keer per week sport; ik doe aan boksen, bodypump, salsadansen en hardlopen. Ik merk dat mijn lichaam om meer eten vraagt; zo erg dat ik op dagen soms ‘s ochtends al met honger op sta. Ik moet daar mijn eigen weg in vinden en dat is lastig.
Ik wil goed voor mijn lichaam zorgen, zeker omdat ik er best wel veel van vraag. Dus vraag ik de physician assistent M.R. hoe het zit met mijn vitamines. Mijn trainer vertelde mij namelijk dat multivitamine meestal geen nut hebben. Je neemt veel vitamines in, maar je lichaam is maar in staat slechts een aantal vitamines en mineralen tegelijkertijd op te nemen. Hoewel M.R. bevestigt dat het laatste klopt, zijn de samenstellingen van deze specifieke vitamines volgens hem zo gemaakt om te zorgen dat m’n lichaam dat kan opnemen wat het nodig heeft. “Omdat door de operatie de twaalfvingerige darm wordt overgeslagen heeft het lichaam veel moeite om vitamines op te nemen. Daarom zijn die multivitamine zo afgesteld dat je een grote hoeveelheid aangeboden krijgt. En wat er teveel is scheid je weer uit”. Verder bespreken we ook nog mijn extra inname van magnesium, vezels en magnesium hydroxide. En dat ik ook het advies van m’n trainer heb gekregen om eventueel calcium te slikken om dat tegenover de magnesium te zetten. “Nu is het zo dat wij geen calcium verplicht stellen, waar veel andere ziekenhuizen dat wel doen. Wij adviseren vier zuivelmomenten per dag waarbij er voldoende calcium opgenomen kan worden. Maar extra calcium nemen kan geen kwaad. Dan raad ik je wel aan om de calciumcitraat te kiezen voor de beste opname.” Dus dat ga ik zeker even bekijken.
We blijven nog even hangen bij de vitamines. De laatste periode ben ik namelijk best veel moe. Soms begin ik al moe aan m’n dag en dat maakt het dubbel zo lastig om alles op te brengen. Natuurlijk doe dat ik dat wel, maar het zou fijn zijn als ik meer energie zou hebben op momenten. Misschien moet ik die energie uit (meer) eten halen, maar ik wil toch zeker weten dat het niet aan iets anders ligt. Dus stelt M.R. voor om een extra lab uit te voeren op mijn bloedwaarden. Dat doen ze normaal niet, maar het is goed om zaken uit te kunnen sluiten. Zo was mijn vitamine D bijvoorbeeld voor de operatie al erg laag en daar heb ik destijds een jaar vitamine D voor bij geslikt om deze waarde weer op te krikken. Toch is bij de laatste paar uitslagen terug te zien dat deze weer behoorlijk zakt. Dus mag ik een ‘paar’ buisjes bloed laten afnemen voor: Kreatinine incl eGFR, Albumine, Calcium, Ferritine, Foliumzuur, Hemoglobine, HBA1C, Hematocriet, IJzer, Kalium, MCV, Magnesium, RDW, Triglyceriden, Transferrine, Vitamine B1, Vitamine B12, Vitamine B6, Zink en Vitamine D.
Uiteraard komt ook mijn gewicht ter sprake en wederom concludeert M.R. dat ik echt aan het stabiliseren ben. En als we even terugkijken dan ben ik dat al een aantal maanden. De marge mag zeker 5 kilo zijn, wat betekent dat ik sinds mei nu wel stabiel ben. Hij geeft ook aan dat hoe graag ik misschien nog wel 10 kilo kwijt wil, ik mij goed moet beseffen dat dat niet realistisch is. Ik ben ruim 40% van mijn overgewicht kwijt, wat echt fantastische statistieken zijn. Maar goed als 70 kilo kan, dan moet 10 kilo toch ook nog wel lukken? vraag ik hem. Zijn antwoord is kort maar krachtig: “Nee.” Wel legt hij nog uit dat het lichaam op een gegeven moment niet meer in staat is meer af te vallen. Dat de lijn van afvallen stopt na zo’n 1,5 jaar. En dat harder of meer trainen vooral ervoor gaat zorgen dat je misschien juist weer terug bij af raakt dan dat je verder afvalt. Hij vraagt dan ook of ik mijn centimeters bij houdt en of ik nog steeds wat kwijtraak rondom mijn buik. Ik bevestig dat en hij geeft aan dat ik mij misschien beter daar op kan focussen. “Met sporten bouw je namelijk spieren op. En hoewel je misschien niet meer gaat afvallen verlies je wel centimeters, waardoor je lichaam nog steeds verandert”.
Stabiliseren is onvermijdelijk. Nu ben ik echt wel tevreden met waar ik sta, zeker als je beseft waar ik vandaan kom. Maar voor corrigerende operaties waar ik in de toekomst zeker wel voor het een en ander in aanmerking zou willen komen is dat nog wel een dingetje, vooral omdat mijn BMI op dit moment best wel hoog is nog. Maar daar hoef ik me nog niet al te veel zorgen over te maken. Zodra ik richting een jaar stabiel ga kan M.R. een doorverwijzing voor me maken. Dat zal zo rond maart 2024 zijn. Dan mag ik naar dr. J. de chirurg. Ik moet er wel rekening mee houden dat als ik een aanvraag doe, die mogelijk wordt afgewezen door mijn te hoge BMI. Maar dat ik dan nog bezwaar kan maken en als die afgewezen wordt ik zelfs nog op consult kan gaan bij een onafhankelijke arts van mijn zorgverzekeraar. Waarbij er wel degelijk een kans is dat ik de ingrepen vergoed kan krijgen. Maar maart duurt nog een tijdje.. Alhoewel, eigenlijk is het nog maar enkele maanden weg.
Ik ga dus maar gewoon verder met m’n eigen plan. En zodra het tijd is, gaan we vanzelf een stapje verder.
Veel liefs, Renske 