Let’s talk!, Lifestyle, Woordenbrij, Working girl

Immense teleurstelling

Ken je dat gevoel dat je wéét dat je niet meer op je plek zit, aan alles voelt dat dit je niet het geluk brengt dat je verwacht? Dat gevoel had ik heel erg bij mijn laatste baan. Ik werk graag hard en ben erg ambitieus, maar ik merkte enorm dat ondanks een hoge inzet en hard werken ik niet meer kon groeien en tegen een muur aan liep waar ik eigenlijk een beetje ongelukkig van werd. Tel daar een hoge reistijd bij op en na bijna 5 jaar besloot ik om verder te gaan kijken. En ik kon nog amper met mijn vingers knippen en toen was de nieuwe baan gewoon al een feit!

Ik stapte uit de IT en ging de Mobiliteitsbranche in. Een grote maar vooral spannende stap. Ik ging als Coördinator Servicedesk bij een veel kleiner bedrijf werken in een branche waar ik geen ervaring mee had. Maar wel met slechts een reistijd van maximaal 20 minuten. Dus een groot grijs gebied, maar met heel veel voordelen. Maar voordat ik goed en wel begonnen was kwam daar de operatie al om de hoek kijken. En toen begon mijn herstel. Zeker 8 weken ben ik wel uit de running geweest en hoe ontzettend veel begrip heb ik gekregen van mijn baas. Met die warme deken begon ik aan mijn nieuwe avontuur, zowel zakelijk als privé.

Toch twijfel ik soms aan mijn huidige avontuur, pakt het niet helemaal uit zoals ik had gehoopt. Ja ik werk op een fantastische locatie, met een team van leuke meiden maar het werk zelf prikkelt mij niet zoals ik had gehoopt. Persoonlijk ben ik liever zo druk dat ik om 4 uur ‘s middags denk “shit, is het al zó laat”.

Doorgaan met lezen “Immense teleurstelling”

Complicaties, Galblaas, Maagverkleining, Natraject

Russisch roulette

Wat werd ik belabberd wakker vanmorgen. Gisteravond toen ik door een vriend werd thuisgebracht na de wedstrijd van Feyenoord, bracht ik een bezoekje aan de snackbar. Een bezoekje die me erg duur kwam te staan doordat ik weer een aanval kreeg. Minder intens wat betreft het level van pijn, niet meer gevalletje ‘onverdraaglijk’ maar het ging gewoon niet over. Naast een zetpil heb ik ook de maagwandbeschermer ingenomen, die er niet veel later ook weer uit kwam om vervolgens de hele avond liggen puffen in bed, er kwam gewoon geen eind aan.

Aangezien ik geen NSAID’s mag slikken ben ik overgeleverd aan paracetamol. Wat gister dus precies niks deed. Daarom heb ik toch het ziekenhuis maar weer gebeld voor advies. Ik heb nu buscopan voorgeschreven gekregen. Wat ik de volgende keer in kan nemen, als ik weer een aanval krijg. Als.. of moet ik zeggen wanneer? Ik sta inmiddels op de wachtlijst voor de verwijdering van m’n galblaas, die is vooralsnog niet naar voren gehaald. Tot die tijd is iedere maaltijd een soort van Russisch roulette. Met alle gevolgen van dien.

Hopelijk zijn de 4 tot 6 weken snel voorbij! Of komt er eerder een plekje vrij.

Duimen jullie mee?

Complicaties, Galblaas, Maagverkleining, Natraject

Uitslag buikecho

Afgelopen vrijdag kreeg ik mijn buikecho. Met een zo goed mogelijke volle blaas ging ik naar het ziekenhuis. En deed de arts zijn echo onderzoek. Met de technologie van deze tijd stond diezelfde dag de uitslag al in mijn online dossier.

Conclusie: cholecystholithiasis. Oftewel galstenen. Maar nu dan? Ja nu wordt m’n ongeduld beloond met een goede dosis wachten. Tot m’n officiële afspraak met de physician assistent.

“Nou.. tóch weer klachten gekregen? In overleg heb je een echo laten maken van de buik en daar hebben we galstenen op gezien” valt M.R. met de deur in huis. Dat had ik natuurlijk ook al ontdekt, maar ik heb vragen. Veel vragen. Is dit dan de oorzaak en is er niks aan de hand met m’n maag? Of is het misschien toch allebei? Hoe kan dit überhaupt tot stand komen.

Doorgaan met lezen “Uitslag buikecho”