Ik ben heel erg met mijzelf bezig. Maar dan ook echt heel erg, momenteel leef ik echt een beetje in mijn eigen bubbel. Dat resulteert in dat ik momenteel weinig oog voor andere mensen heb. En soms zelfs een beetje een slechte vriendin, zus, tante of dochter ben. Gelukkig weten mijn dierbaren waarom dat is en nemen ze mij dat niet kwalijk.
In mijn ontdekking naar meer informatie over mijn traject was ik een rondje volgen gaan doen op Instagram. Want hoe ontdek je nou meer? Door mensen te volgen die de ingreep al hebben gehad of die al verder in het voortraject zijn dan ik.
Dat is erg leerzaam kan ik je vertellen! Zo heb ik ontdekt dat ik na de operatie mijzelf zal moeten prikken voor trombose. Het idee vind ik wat naar. Hoewel ik niet bang ben voor naalden of spuiten, ben ik geen fan van het idee dat ik die zelf moet zetten. Maar goed, we gaan het zien.
Het nadeel van anderen volgen die nog moeten, is dat je precies mee maakt hoe snel (of langzaam) ze gaan. Zo volg ik een aantal dames waarvan er een paar zijn die, net als ik rond februari / maart gestart zijn. Echter worden zij in de loop van deze maand al geopereerd.
En dan heb ik ineens wel aandacht voor anderen. Ga ik mijzelf ook met ze vergelijken. En nee, natuurlijk moet ik dat niet doen. En ik gun het ze ook echt van harte! Maar het voelt wel een beetje oneerlijk. Waar ik bijna 1,5 maand heb moeten wachten voor ik aan de beurt was voor het tweede deel van mijn intake gesprek, waren zij al bezig met het voortraject. Om nog maar te zwijgen over de 6 á 7 “besluit” weken die daarna volgden.
“Denk maar gewoon dat jij meer tijd krijgt om goed geïnformeerd te raken én te oefenen voor je nieuwe levensstijl” zegt de psycholoog als ik het met haar bespreek. Het is zo’n omslag en als het zo snel gaat dan is er meer kans dat het fout gaat. En wat ik absoluut niet wil is dat het fout gaat. Deze kans krijg ik maar één keer en die grijp ik met beide handen aan.
Veel liefs, Renske 