Dat je in de spiegel kijkt en denkt “Rens.. is dit het nou?”. Dit gebeurt me de laatste tijd vaker. Nu zal ik vast niet de enige zijn, want tsja Corona. Maar het gaat bij mij verder dan dat..
In 9 maanden viel ik maar liefst 32,5 kilo af.. Ik was toen nog steeds echt wel te zwaar, maar ik voelde me gezonder, beter in m’n vel en happier! Maar toch was dat wederom tijdelijk. Dan komt het stagneren van gewichtsverlies, frustraties, aanhoudende honger en uiteindelijk het gebrek aan motivatie weer om de hoek kijken.. 2 á 3 keer in de week intensief sporten, gezond eten en wekenlang val je niets af. Terwijl je streefgewicht nog lang niet in zicht is..
Ik voel nog de verontwaardiging als ik terug denk aan de opmerking van de longarts.. Maar inmiddels toch weer 50 kilo zwaarder besef ik me hoe onterecht die verontwaardiging was. Of misschien niet, want erkennen dat ik iets niet alleen kan is op meerdere vlakken nogal eens een probleem voor me. Maar ik kan het niet alleen. Ik heb écht hulp nodig..
Veel liefs, Renske 