Afscheid 🤍

Bijna vijf jaar geleden namen wij afscheid van mijn Oma. De wederhelft van mijn Opa. Ze was 81 en ze was op, het ging niet meer. Om haar te eren en voor mijn eigen persoonlijke verwerking schreef ik een gedicht voor haar waarmee ik sprak tijdens de afscheidsdienst; Sprookjeskoningin.

In de afgelopen dagen, na het overlijden van mijn lieve Opa wist ik dat ik voor hem hetzelfde wilde doen. En daar kwam mijn perfectionisme de hoek om zetten. Het “moet” toch minstens zo goed zijn als voor Oma. De teksten kwamen toen door alle emoties vrij gemakkelijk uit m’n pen rollen. In tegenstelling tot nu. Ik voel me uit het lood geslagen, m’n hoofd wil niet en de druk neemt toe. Ik denk aan zijn laatste dagen, het waken en hoe ik hem voor altijd bij mij zal dragen. Hoe kan ik hem eer aan doen, als er niets komt…

De spreekster van de afscheidsdienst overhandigt mij twee mappen. “Wellicht voor inspiratie?” En na een lange dag van regelen, bespreken en zaken doornemen ga ik er toch mee aan de slag. Probeer ik van alle losse zinnen die door m’n hoofd zweven, een goede tekst te maken die ergens op slaat. Als ik er met een vriend over praat, over alle twijfels en of ik hem wel eer aan doe krijg ik “Letterlijk alles is goed. Zeg wat je zeggen wilt”. En dat is precies wat ik even nodig had.

Vandaag is het zover. De laatste keer dat we afscheid nemen. In de afgelopen weken heb ik meerdere keren afscheid van je moeten nemen. Vandaag is het definitief.

M’n hart voel ik in m’n keel als de zenuwen en m’n emoties het overnemen. En dan begin ik aan mijn állerlaatste afscheid van één van de belangrijkste personen in m’n leven.

Ik staar naar het plafond,
buiten tikt de regen tegen het raam..
Ik wil het nog niet uitspreken,
want dan krijgt het een naam

Ik weet dat het beter is,
je koffer werd te zwaar.
Geen perspectief, geen morgen
geen maand, geen jaar..
Ik zag heel goed jouw grote verdriet,
maar helpen of je pijn verlichten kon ik niet.

Nog eventjes in stilte,
er raast een wervelwind door mijn hoofd
Zoveel mooie herinneringen…..
Samen verven, samen behangen,
maar ook lekker dollen en Oma stangen
Al die prachtige momenten, groot en klein
Ze geven mij kracht, kracht om in het nu te zijn.

Mijn lieve sterke Opa, mijn veilige haven
mijn grote voorbeeld, mijn beste vriend
Altijd stond je voor mij klaar,
jouw kleine meid..
Waar heb ik jou aan verdiend?

Bedankt voor alle jaren,
voor alles wat je deed
Dat je er voor me was en me leerde over dat ene woord.
Dat woord dat liefde heet.

Jouw sterke armen.
Jouw wijze stem.
Want aan jou heb ik te danken,
wie ik vandaag de dag geworden ben.

Nu moet ik verder zonder jou
en dat doet veel pijn
Maar ik doe mijn best om op een dag
net zo als jou te zijn.

Hoe moet ik afscheid nemen,
als ik niet meer kan zeggen tot de volgende keer?

Ik begraaf je in mijn handen,
met mijn hart houd ik je vast
Ik bewaar jouw licht en warmte
vaar op jouw kompas
Ik wil je nog zoveel zeggen
Maar ik weet de woorden niet meer
Ik zoek je in de stilte
Want ooit, vinden we elkaar weer

Bedankt lieve Opa, voor alles dat je voor me was