Zieke paniek!

Of moet ik zeggen paniek; want ziek? Man man man. Afgelopen woensdag werd ik wakker met pijn in mijn keel. Ik dacht gelijk het zal toch niet?! De kampioenswedstrijd van Feyenoord en de huldiging komen eraan. Oja en niet te vergeten de operatie van m’n galblaasverwijdering. Die uiteraard ook niet onbelangrijk is, maar met zoveel gaande krijgt het nog even niet de aandacht.

Dat verandert als ik zaterdagochtend de huisartsenpost bel. Vrijdagmiddag veranderde er iets. M’n ontwikkelde verkoudheid begon een nare pijn in m’n voorhoofd te geven, maar vroeg naar bed gaan hielp niet. ‘S nacht heb ik een tijdje onder de douche gestaan in de hoop dat de pijn in mn hoofd minder zou worden. Maar pas na het innemen van een codeïnetablet viel ik in slaap. Helaas was ook dat voor korte duur.

Met amper m’n ogen open voel ik de bonkende pijn. Dit is de allereerste keer sinds mn operatie dat ik snak naar een ibuprofen. Die had mogelijk wel geholpen, waar de paracetamol én ook de codeïne vrij weinig verschil maken. Omdat het pas zaterdagochtend is besluit ik de huisartsenpost te bellen en het verhaal uit te leggen. “Zijn er nog andere medicatie of zaken waar we rekening mee moeten houden?” vraagt de assistente aan de andere kant van de lijn. Nouja dat ik aanstaande woensdag geopereerd wordt is waarschijnlijk niet onbelangrijk, samen met het feit wat ik daar allemaal voor inneem. “Nou, die operatie gaat nu waarschijnlijk niet door”. Ehhh say what?!?! Ik schrik en lichtelijke paniek komt er over mij heen. Maar de pijn in m’n hoofd laat niet toe er te lang over na te denken.

Ik krijg een combinatietablet van Tramadol met paracetamol welke ik mag ophalen bij de dienstapotheek en ben blij als ik weer thuis ben. Een van de bijwerkingen van Tramadol is slaperigheid en nadat ik alle dingen heb ingenomen, gesprayed en dergelijke ga ik naar m’n bed en ik slaap vrijwel de hele zaterdag weg. Dat helpt en geeft moed als ik zondag met een stuk minder hoofdpijn op sta. Ik voel me nog wel een beetje woozy, maar dat zal de Tramadol doen. Ik durf nog niet zo goed te vertrouwen op het feit dat de hoofdpijn nu al verdwenen is, dus slik ik nog braaf de Tramadol maar maak me wel klaar voor het komende kampioenschap ❤️🤍

Tussen de rood-witte bedrijvigheid door bel ik het ziekenhuis. Het zit me niet lekker en ik wil mezelf en de betrokken mensen kunnen voorbereiden als de operatie toch niet door zou kunnen gaan. Ik leg het verhaal uit aan de bariatrie en wordt doorverwezen naar de pre-operatieve screening. “Ik kan je slecht verstaan”. Ja dat begrijp ik wel. Ik sta immers tussen heel veel mensen op de Coolsingel en was allang blij dat ik bereik had om überhaupt een telefoontje te kunnen plegen. “Oh nou als je op de Coolsingel staat zal het allemaal wel meevallen”.

Ik vertel haar maar niet dat ik 6 jaar geleden met een hersenschudding hier ook stond. Maar vertel over de uitspraken van de HAP van afgelopen weekend. Maar conclusie als ik me oké voel en geen koorts heb dan zal het allemaal wel goedkomen. En met die woorden laat in het los en ga ik op in de feestvreugde van deze dag!